ب- رفتارى‏
احترام در عمل و كردار به اين است كه انسان برادر دينى‏اش را در محذور قرار ندهد، به درخواست‏هايش توجّه كند. اگر دعوت يا هديه‏اى داشت با روى گشاده بپذيرد؛ چنان‏كه رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد:
«مِنْ مَكْرَمَةِ الرَّجُلِ لِأَخيهِ أَنْ يَقْبَلَ تُحْفَتَةُ وَ أَنْ يَتَّحِفَهُ بِما عِنْدَهُ وَ لا يَتَكَلَّفَ لَهُ شَيْئاً» «2»
از بزرگ‏داشت برادر دينى اين است كه هديه‏اش را بپذيرد و از آنچه دارد نسبت به او مضايقه نكند و به خاطر او خود را به رنج زياد نيندازد.
سيره عملى آن حضرت نيز روش‏هايى ديگر از احترام را مى‏آموزد؛ هنگامى كه برادران دينى بر آن بزرگوار وارد مى‏شدند، به احترام‏شان از جا بر مى‏خاست، براى آنان جا باز مى‏كرد و زيرانداز پهن مى‏نمود، گاهى عباى خود را از دوش كشيده براى ديگران مى‏انداخت، براى تكيه‏دادن ايشان بالش فراهم مى‏ساخت و اگر برادر دينى‏اش از راه دور مى‏آمد، چند قدمى به استقبالش رفته و او را به آغوش مهر مى‏كشيد و پيشانى‏اش را مى‏بوسيد. «3»