خلاصه‏
حسن خلق به معناى عام عبارت است از: عموم خصلت‏هاى پسنديده و به معناى خاصّ عبارت است از خوش‏رويى و خوش‏رفتارى با ديگران در متون اسلامى به طور غالب، منظور از حسن خلق، معناى دوّم است.دين مقدّس اسلام براى حسن خلق ارزش فراوان قائل شده و پيروان خود را به كسب اين ويژگى، دعوت كرده است. همه پيامبران الهى به‏ويژه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله انسان‏هايى خوش‏اخلاق و نرم‏خو بوده‏اند. اين صفت در پيش‏برد اهداف آنان تأثير به‏سزايى داشته و موجب جذب و گرايش بيش‏تر مردم به سمت آنان شده است.اسلام براى حسن خلق به طور مستقلّ‏ارزش قائل است، هر چند شخص خوش‏اخلاق مؤمن نباشد، از نظر اسلام مورد احترام است، مؤمنان بايستى نسبت به هم خوش‏رفتار باشند. در برخورد با كافران و مجرمان نيز اصل بر خوش‏رفتارى است، مگر آن كه خوش‏رفتارى با آنان مفسده‏اى در پى‏داشته باشد.تملّق و چاپلوسى از حسن خلق جداست. شخص متملّق فقط در برابر مافوق خود كرنش مى‏كند، در حالى كه انسان خوش‏اخلاق با همگان رفتارى پسنديده دارد.شوخى و مزاح اگر از چارچوب ادب و شرع و اعتدال تجاوز نكند، از حسن خلق است.حسن خلق به معناى بى‏تفاوتى در برابر منكرات و زشتى‏ها نيست، چنان كه واكنش منفى در اين گونه موارد نيز به معناى سوء خلق نمى‏باشد.بعضى از آثار دنيوى و اخروى حسن خلق عبارت است از: استحكام پيوند دوستى‏ها، آبادى سرزمين‏ها، ازدياد روزى، نيل به درجات عالى، آسانى حساب، آمرزش گناهان و ورود به بهشت.