5- اطعام بيمار:
مرض و بيمارى از سويى سبب ضعف و ناتوانى فرد در انجام كارهاى شخصى‏اش مى‏شود و از سوى ديگر دست او را از فعّاليّت و امرار معاش كوتاه مى‏كند، در چنين وضعيّتى غذادادن به بيمار و خوددارى از خوردن چيزى در نزد او از جمله وظايف و رفتارهاى پسنديده‏اى است كه در پيشگاه خداى تعالى‏ پاداش بزرگى دارد.رسول خدا صلى الله عليه و آله در اين باره مى‏فرمايد:
«مَنْ أَطْعَمَ مَريضاً شَهْوَتَهُ، أَطْعَمَهُ اللَّهُ مِنْ ثِمارِ الجَنَّةِ» «2»
هر كس، بيمارى را طبق خواسته‏اش اطعام كند، خداوند با ميوه‏هاى بهشت او را پذيرايى خواهد كرد.
امام على عليه السلام، ضمن تأكيد بر خوددارى از چيزخوردن در نزد بيمار، سخن پيامبر صلى الله عليه و آله در اين زمينه را بازگو مى‏كند:
«نَهى‏ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله أَنْ يَأْكُلَ الْعائِدُ عِنْدَ الْعَليلِ، فَيُحْبِطُ اللَّهُ‏ أَجْرَ عِيادَتِهِ» «1»
رسول خدا (ص)، عيادت‏كننده را از خوردن چيزى (به ويژه اگر براى بيمار ضرر داشته باشد) در نزد بيمار نهى فرمود؛ زيرا اين كار موجب ازميان‏رفتن پاداش عيادتش مى‏شود.