5- اطعام بيمار:
مرض و بيمارى از سويى سبب ضعف و ناتوانى فرد در انجام كارهاى شخصىاش مىشود و از سوى ديگر دست او را از فعّاليّت و امرار معاش كوتاه مىكند، در چنين وضعيّتى غذادادن به بيمار و خوددارى از خوردن چيزى در نزد او از جمله وظايف و رفتارهاى پسنديدهاى است كه در پيشگاه خداى تعالى پاداش بزرگى دارد.رسول خدا صلى الله عليه و آله در اين باره مىفرمايد:
«مَنْ أَطْعَمَ مَريضاً شَهْوَتَهُ، أَطْعَمَهُ اللَّهُ مِنْ ثِمارِ الجَنَّةِ» «2»
هر كس، بيمارى را طبق خواستهاش اطعام كند، خداوند با ميوههاى بهشت او را پذيرايى خواهد كرد.
امام على عليه السلام، ضمن تأكيد بر خوددارى از چيزخوردن در نزد بيمار، سخن پيامبر صلى الله عليه و آله در اين زمينه را بازگو مىكند:
«نَهى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله أَنْ يَأْكُلَ الْعائِدُ عِنْدَ الْعَليلِ، فَيُحْبِطُ اللَّهُ أَجْرَ عِيادَتِهِ» «1»
رسول خدا (ص)، عيادتكننده را از خوردن چيزى (به ويژه اگر براى بيمار ضرر داشته باشد) در نزد بيمار نهى فرمود؛ زيرا اين كار موجب ازميانرفتن پاداش عيادتش مىشود.
|