خلاصه‏
گذشت يكى از مكارم والاى انسانى است كه موجب تقويت بنيان دوستى‏ها مى‏شود.اسلام، عفو را يكى از اصول اساسى تربيت سازنده، در برخورد با لغزش افراد با ايمان مى‏داند.عفو و گذشت اگر در برابر انتقام قرار گيرد؛ به طور مطلق يك ارزش محسوب مى‏شود، ولى اگر در برابر عقوبت و مجازات به كار رود، ديگر به طور مطلق ارزش نخواهد بود، بلكه انتخاب عفو يا عقوبت، به دو عامل: «نوع جرم و وضعيّت مجرم» بستگى دارد.اگر زيان ناشى از جرم و لغزش، متوجّه حقوق شخصى باشد، انتخاب عفو يا مجازات بستگى به صلاحيّت مجرم دارد.اگر جرم مربوط به حقوق جامعه باشد عفو پسنديده نيست، بلكه احترام به حقوق جامعه در اولويّت است.در اسلام، تنها رهبر جامعه اسلامى حق دارد، ضمن رعايت مصالح عمومى، اگر عفو را سازنده تشخيص داد، از جرم متجاوزان به حقوق جامعه بگذرد و آنان را عفو كند.آثار عفو عبارتند از: شمول عفو و نصرت الهى، طول عمر، دوام حكومت، ازميان‏رفتن كينه‏ها، عزّت دنيا و آخرت، رهايى از عذاب دوزخ، پاداش بسيار.