هر پيمانى محترم است، حتّى‏ پيمان با كافران.
وفاى به عهد و پيمان تنها در محدوده روابط داخلى جامعه اسلامى خلاصه نمى‏شود، بلكه مسلمانان موظّفند در برابر بيگانگان، كافران و دشمنان نيز به تعهّدات خويش وفادار باشند.امام صادق عليه السلام فرمود:
«ثَلاثَةٌ لا عُذْرَ لِأَحَدٍ فيها: أَداءُ الْامانَةِ إِلَى الْبَرِّ وَ الْفاجِرِ وَ الْوَفاءُ بِالْعَهْدِ لِلْبَرِّ وَ الْفاجِرِ وَ بِرُّ الْوالِدَيْنِ بَرَّيْنِ كانا أَوْ فاجِرَيْنِ» «1»
در سه چيز هيچ بهانه‏اى از كسى پذيرفته نيست (و همه بايد به آن‏ها عمل كنند): اداى امانت به صاحبش چه نيكوكار باشد و چه بدكار، وفا به پيمان در برخورد با نيكوكار و بدكار و نيكى به پدر و مادر چه نيكوكار باشند، چه بدكار.
روشن است كه لزوم وفا به پيمان‏هاى دوجانبه، تا زمانى است كه از يك‏طرف نقض نشده باشد، امّا اگر پيمانى از يك طرف شكسته شد، ديگر طرف مقابل ملزم به وفادارى نيست.