آثار عدالت‏
برخورد عدالت‏آميز افراد با يكديگر، آثار و فوايد فراوانى را براى فرد و جامعه در پى دارد. انسان‏هايى كه به ويژگى عدالت آراسته‏اند، نه‏تنها حقّ فرد را محترم شمرده و جايگاه و ارزش او را حفظ مى‏كنند، بلكه در سايه عدالت همگانى، حقوق يكديگر را رعايت كرده، به دور از هرگونه افراط و تفريط در رفتار و گفتار و در مسير ترقّى و تكامل مادّى و معنوى به پيش خواهند رفت.
جامعه‏اى كه مردمش ظلم نمى‏كنند، دروغ نمى‏گويند، به وعده‏هاشان وفا مى‏كنند، به طور قطع مورد لطف و محبّت پروردگار و نعمت‏هاى بى‏كرانش‏ قرار خواهند گرفت.
امير مؤمنان عليه السلام فزونى بركات در جامعه را نتيجه پاى‏بندى به عدالت مى‏داند:
«بِالْعَدْلِ تَتَضاعَفُ الْبَرَكاتُ» «1»
عدالت موجب زيادشدن بركت‏هاست.
و نيز به كسى كه با مردم به عدالت رفتار كند، وعده رحمت الهى مى‏دهد:
«مَنْ عَدَلَ فِى الْبِلادِ نَشَر اللَّهُ عَلَيْهِ الرَّحْمَةَ» «2»
كسى كه در شهرها (در ميان مردم) به عدالت رفتار كند، خداوند رحمتش را بر او منتشر مى‏سازد.
همچنين بالارفتن قدر و منزلت فرد را نيز از جمله آثار برخوردهاى عادلانه قلمداد مى‏كند:
«مَنْ عَدَلَ عَظُمَ قَدْرُهُ» «3»
كسى كه به عدالت رفتار كند، قدر و منزلتش نزد مردم بالا مى‏رود.
امام رضا عليه السلام اجراى عدالت را موجب ادامه‏يافتن نعمت‏هاى الهى مى‏داند:
«إِسْتِعْمالُ الْعَدْلِ وَالْإِحْسانِ مُؤَذِّنٌ بِدَوامِ النِّعْمَةِ» «4»
به‏كاربردن عدالت و احسان، از پايدارى و دوام نعمت خبر مى‏دهد.
با توجّه به آيات و روايات ارائه‏شده، روشن مى‏شود كه هر انسان مسلمانى بايد داراى ويژگى عدالت باشد و در برخورد با ديگران، گفتار و رفتار عادلانه‏اى را در پيش گيرد، تا جامعه از آثار و بركات ارزشمند آن بهره‏مند شود و به جاى ستم، كينه، حسد، انتقام و ... بذر دوستى، صداقت، اعتماد و اطمينان در قلب‏ها پاشيده شده، بارور گردد و تمامى افراد جامعه از اين طريق، در سايه عدالت الهى قرار گرفته، از آن چشمه فيّاض، سيراب شوند.