درس چهارم: كرامت‏

يكى از مفاهيم متعالى در اخلاق اسلامى، كرامت انسان است.
كرامت از نظر لغوى ضد پستى و لئامت بوده «1» و نيز به معناى صفات پسنديده‏اى است كه در انسان وجود دارد «2» و كسى كه به انواع نيكى و فضائل آراسته باشد، كريم مى‏گويند. «3»در روايات كرامت همان نزاهت از پستى و فرومايگى و آراستگى به فضائل اخلاقى است روح بزرگوار و منزه از هر پستى را كريم مى‏گويند.در حقيقت كرامت معنايى دارد كه در فارسى معادل ندارد، زيرا دو معنا در لفظ كرامت نهفته است: منزه بودن از پستى و فرومايگى و نيز آراسته بودن روح انسان به صفت بزرگوارى. «4»امير مؤمنان (ع) مى‏فرمايد:
الْكَرَمُ حُسْنُ السَّجيَّةِ وَاجْتِنابُ الدَّنيَّةِ. «5»
كرامت، نيكى اخلاق و پرهيز از پستى است.در اين روايت هر دو معناى كرامت بيان شده است.