منزلت خيرخواهى‏
با توجه به مطالب ياد شده، خيرخواهى در فرهنگ انسان ساز اسلام از منزلتى والا برخوردار شده، در رديف اصول اخلاق اجتماعى جاى مى‏گيرد و نصيحت گر مقامى بس رفيع مى‏يابد. رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله فرمود:
دين يعنى خيرخواهى. پرسيدند: براى چه كسى؟ فرمود: براى خدا، پيامبرش، پيشوايان دين و انبوه مسلمانان. «3»
و در سخنى ديگر، انسان كوشا در اطاعت و نصيحت گر را در برخى مقامات، همراه خويش دانسته، مى‏فرمايد:
«ما نَظَرَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ الى‏ وَلِىّ لَهُ يَجْهَدُ نَفْسَهُ بِالطَّاعَةِ لِامامِهِ وَ النَّصيحَةِ الَّا كانَ مَعَنا فِى الرَّفيقِ الْاعْلى‏» «1»
خداوند به دوستدار خود- كه خويشتن را در پيروى از پيشوايش و خيرخواهى (براى او) به زحمت افكنده باشد- نظر نمى‏كند مگر آنكه وى (در اثر نظر لطف الهى) در جايگاه برتر (بهشت) با ما خواهد بود.
از اين رو اميرمؤمنان عليه السلام مى‏فرمايد:
«اصحابى كه بيش از ديگران، مسلمانان را نصيحت مى‏كردند، نزد پيامبر صلى الله عليه و آله جايگاه برترى داشتند. «2»
امام صادق عليه السلام فرمود:
«عَلَيْكَ بِالنُّصْحِ لِلَّهِ فِى خَلْقِهِ فَلَنْ تَلْقاهُ بِعَمَلٍ افْضَلَ مِنْهُ» «3»
بر تو باد كه به خاطر خدا در ميان خلق او خيرخواهى كنى (يا خيرخواهِ خلق خدا باشى) كه او را با كردارى بهتر از نصيحت ملاقات نخواهى كرد.آنچه ياد شد، نمونه‏اى از ارج گذارى اسلام و پيشوايان معصوم به موضوع خيرخواهى نسبت به رهبرى و آحاد جامعه اسلامى است.