كيفر يارى نرساندن به مظلوم‏
گفتيم كه يارى نرساندن به مظلوم از گناهان كبيره است و كيفرگناه كبيره- در صورت عدم توبه- دوزخ خواهد بود، علاوه بر اين، در سخنان پيشوايان معصوم، عقوبت‏هاى شديدى براى ترك نصرت مظلوم‏ پيش‏بينى شده است كه به سه مورد اشاره مى‏كنيم:
1- بيچارگى در دنيا و آخرت: حضرت امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد:
«ما مِنْ مُؤْمِنٍ يَخْذُلُ اخاهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلى‏ نُصْرَتِهِ الَّا خَذَلَهُ اللَّهُ فِى الدُّنْيا وَ الْاخِرَةِ» «1»
هر مؤمنى كه- با داشتن توانايى- برادر مؤمنش را يارى نكند، خداوند او را در دنيا و آخرت خوار خواهد كرد.
2- نزول بلا: امام سجّاد عليه السلام فرمود:
«... الذُّنُوبُ الَّتى‏ تُنْزِلُ الْبَلاءَ تَرْكُ اغاثَةِ الْمَلْهُوفِ وَ تَرْكُ مُعاوَنَةِ الْمَظْلُومِ ...» «2»
از گناهانى كه سبب نزول بلا مى‏شود، ترك فريادرسى مظلوم و ترك يارى ستمديده است.
3- آتش برزخى: امام ششم عليه السلام فرمود:
« (ملائك) به مرد نيكوكارى كه مرده بود تازيانه‏اى زدند كه بر اثر آن گورش مالامال آتش شد بدو گفتند اين كيفر آن است كه يك نماز بى وضو خواندى و به ضعيفى گذر كردى و او را يارى نرساندى!» «3»
از سوى ديگر ترك يارى مظلوم، نوعى كمك به ستمگر نيز محسوب مى‏شود كه آن نيز كيفرهاى سختى در پى دارد. «4»