آزادى معنوى و اجتماعى
از نظر روانشناسى اسلامى، انسان در مسير زندگى با دو نوع عامل مزاحم: درونى و بيرونى درگير است؛ گروه نخست عبارتند از رذائل اخلاقى و خواهشهاى نفسانى كه شرافت، انسانيت، عقل و وجدان انسان را اسير خويش مىسازند. آزادىاى كه انسان در اين مصاف از دست مىدهد «آزادى معنوى» نام دارد.
عوامل بيرونى نيز عبارتند از انسانهاى قلدر و استثمارگر كه با سوء استفاده از توانمندى خويش، انسانهاى ضعيف را به بردگى مىكشند و با مكيدن خون آنها، به زندگى خويش، زرق و برق بيشترى مىدهند و عرصه را بر آنها تنگ مىكنند تا خود راحتتر زندگى كنند. آنچه كه انسانها در برابر اين قلدران و زور مداران از دست مىدهند، «آزادى اجتماعى» است. «1»
جايگاه آزادى معنوى، در اخلاق فردى است و آنچه اينجا پى مىگيريم «آزادى اجتماعى» است با اين تذكّر كه آزادى اجتماعى مولود آزادى معنوى است و بدون آن معنا پيدا نمىكند.
|