تبيين واژه‏
واژه‏شناسان در بيان عدل گفته‏اند:
«انَّ الْعَدْلَ هُوَ الْمُساواةُ فِى الْمُكافَأَةِ؛ انْ خَيْراً فَخَيْرٌ وَ انْ شَرّاً فَشَرٌّ» «1»
عدالت، تساوى در تلافى كردن كار ديگران است؛ اگر آن كار نيك باشد نيكو تلافى شود و اگر كار بدى كرده كيفر ببيند.
شهيد راه عدالت- امام على صلوات اللّه عليه- بيانى زيبا و رسا در تشريح عدالت دارد و در پاسخ اين پرسش كه «عدالت بهتر است يا سخاوت؟» مى‏فرمايد:
«الْعَدْلُ يَضَعُ الْامُورَ مَواضِعَها وَ الْجُودُ يُخْرِجُها مِنْ جَهَتِها، الْعَدْلُ سائِسٌ عامٌّ وَ الْجُودُ عارِضٌ خاصٌّ فَالْعَدْلُ اشْرَفُهُما وَ افْضَلُهُما» «1»
عدالت، كارها را در جايگاه خود قرار مى‏دهد ولى سخاوت آنها را از مدار خويش خارج مى‏سازد، دادگرى، تنظيم‏گر فراگير است و سخاوت، نورسيده محدود. بنابراين از ميان اين دو، عدالت شريفتر و برتر است.