كاربرد عملى رعايت حقوق‏
كم‏تر روزى بر انسان مى‏گذرد كه در آن با حقوق ديگران، سروكار نداشته باشد. اين ديگران، ممكن است همسر، والدين و فرزندان، خويشان و همسايگان، يا همكيشان و همنوعان و يا امام، رهبر، معلّم و ...
باشند كه هر گروه به نوعى در تكوين شخصيت انسان، تعذيه، تربيت،تعالى روح، رفع مشكلات، سلامت و حفاظت، رهيافت به زندگى سالم و سعادت او نقش حياتى داشته و دارند و هر يك، از اين رهگذر، ذى حق بر انسان مى‏شوند و استحقاق آنان، او را موظّف مى‏كند كه زحمات آنان را قدر بداند و در حد توان خويش، آن را جبران نمايد.
از سوى ديگر، عقل و قانون خدا حكم مى‏كند كه انسان، حرمت و حدود تمام كسانى را كه با آنان سر و كار دارد، مراعات كند و هرگز به حريم ديگران تجاوز ننمايد، اين دستور مهم اسلامى حتى در مسائل به ظاهر ساده‏اى چون رعايت نوبت ديگران در صف اتوبوس، نماز جماعت، هنگام رانندگى، حفظ حريم خانه و مزرعه و مانند آن، كاربرد دارد تا چه رسد به حقوق بيشمارى كه در مورد جان، مال و ناموس مردم، اشغال پست‏هاى حساس اجتماعى، هزينه بيت المال، موضعگيرى‏هاى سياسى و غيره پديد مى‏آيد و حدّ و مرز هر يك در جاى خويش معين گشته و لازم الاجراست.