ضرورت وجدان كارى
انسانها براى گذران زندگى به همديگر نيازمند و دنيا در واقع، بازار داد و ستد ساكنان آن است و هر كسى بايد در برابر دريافت خدمات، خدمتى هم ارائه دهد تا با كمك ديگر همنوعان، زندگى انسانى سامان يابد. از سوى ديگر عقل و دين حكم مىكنند كه هر كس كارى را كه به عهده گرفته، محكم و نيكو انجام دهد و ميان خود و ديگران تفاوتى قائل نشود و اين سخن زيباى امام على سلام اللّه عليه را به گوش گيرد كه فرمود:
پسرم! ميان خود و ديگران، خويشتن را ميزان سنجش قرار ده؛ آنچه براى خود مىپسندى، براى ديگران هم بپسند و آنچه را براى خود خوش نمىدارى، براى ديگران هم مپسند. «1»
سخن امام زيباترين نمود وجدان كارى را ترسيم مىكند، به گونهاى كه اگر همه بدان عمل كنند جامعه گلستان خواهد شد، همچنان كه، اگر وجدان كارى نباشد و افراد به بى مبالاتى و كم كارى خو بگيرند، جامعه از پيشرفت باز مىماند و بسيارى از كارها مختل مىشود و زيانش نصيب همه خواهد شد.
ابراهيم- فرزند خردسال پيامبر- درگذشت، وقتى او را در قبر نهادند و لحد را چيدند، رسول خدا صلى الله عليه و آله، روزنهاى در لحد مشاهده كرد و با دست خود آن را پوشاند، سپس فرمود:
«اذا عَمِلَ احَدُكُمْ عَمَلًا فَلْيُتْقِنْ» «1»
هر گاه يكى از شما كارى انجام مىدهد، آن را محكم و دقيق انجام دهد.
دقّت نظر رهبر اسلام و سفارش او نشان دهنده آن است كه شريعت مقدّس او در همه كارها به طور عموم بويژه در مسؤوليتهاى سنگين، هرگز اجازه مسامحهكارى به كسى نمىدهد و هر كس چنين كند، هم وجدان خويش را زير پا نهاده و هم دينش را وا نهاده است. لذا بايد:
كارى كنيم كه كار و عمل سازنده، چه عمل فرهنگى و چه عمل اقتصادى و چه عمل اجتماعى و چه سياسى، براى آن كسى كه كننده آن است، يك عمل مقدّس به حساب بيايد ... و همه احساس كنند كه اين كارى كه انجام مىدهند، اين يك عبادت است، يك عمل خير و صالح است، بايد اين كار را با جدّيت و به نيكى انجام بدهند ... از سر هم بندى و كار را به امان و حال خود رها كردن و به كار نپرداختن و بى اعتنايى به استحكام يك كار به شدت پرهيز شود ... «2»
|