خوش عهدى و پست‏هاى كليدى‏
قرآن مجيد خوش عهدى پيامبران را برجسته كرده آن را مى‏ستايد. «2» چنين روشى نشان مى‏دهد كه رهبران و به تبع آن، مديران جامعه بايستى از فضيلت وفادارى، برخوردار باشند و هرگز به بى‏وفايى در پيمان‏ها آلوده نگردند. با عنايت به چنين وصفى پيرامون رهبرى، پيشينه روشن رسول خدا صلى الله عليه و آله را يادآور مى‏شويم كه تاريخ بر خوش عهدى او انگشت نهاده و حتى پيش از بعثت به او لقب «امين» داده است. «3»
عده‏اى از صوفيه به امام رضا عليه السلام عرض كردند: شما شايسته‏ترين فرد براى خلافت هستيد به شرط اينكه لباسى پشمينه و مانند آن بپوشيد! امام در پاسخ آنان فرمود:
«وَ يْحَكُمْ انَّما يُرادُ مِنَ الْامامِ قِسْطُهُ وَ عَدْلُهُ؛ اذا قالَ صَدَقَ وَ اذا حَكَمَ عَدَلَ وَ اذا وَعَدَ انْجَزَ ...» «4»
واى بر شما (با اين طرز تفكّر غلطتان!) به تحقيق كه: از امام، قسط و عدل خواسته شده؛ (يعنى:) وقتى سخن بگويد، راست بگويد، وقتى داورى كند، عدالت ورزد وهرگاه وعده دهد، وفا نمايد.
بنابراين افراد بى وفا و پيمان شكن نبايد در رأس كارها- بخصوص پست‏هاى كليدى- قرار گيرند، چرا كه در مواقع حسّاس، عهد و پيمان خويش را با رهبر و مسؤولان رديف اول مملكت از يك سو و وعده خدمت و همدلى- كه به مردم داده‏اند- از سوى ديگر ناديده مى‏گيرند و آنها را در برابر مشكلات و خطرات تنها مى‏گذارند، از اين رو امام باقر صلوات اللّه عليه هشدار مى‏دهد كه:
هرگاه كسى، از يكى از بندگان خدا هنگام سخن، دروغى بشنود و خلف وعده‏اى ببيند و خيانتى مشاهده كند امّا باز هم او را امين بشمارد و امانتى به او بسپارد، بر خداست كه او را گرفتار نمايد و خسارت را هم جبران نكند و پاداش هم به او ندهد. «1»