رأفت‏

واژه «رأفت» با واژه «رحمت»، تقريباً مترادف و به معناى مهربانى و خوبى نسبت به ديگران است، رحمت اگر صفت خداوند سبحان قرار گيرد به معناى نعمت بخشى و تفضّل خواهد بود و اگر درباره انسان به كار رود معناى دلسوزى و ملاطفت دارد. «1»
رأفت و رحمت الهى، به طور عام شامل همه انسان‏ها مى‏شود؛
«انَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحيمٌ» «2»
همانا خداوند نسبت به مردم رحيم و مهربان است.
و به شكل ويژه، مؤمنان را در برمى گيرد:
«.. انَّهُ بِهِمْ لَرَءُوفٌ رَحيمٌ» «3»
خداوند نسبت به آنها (پيامبر، مهاجرين، انصار و پيروان پيامبر) مهربان و رحيم است.
از سوى ديگر رأفت و مهربانى بى شائبه رسول اكرم صلى الله عليه و آله همواره دل وروح مؤمنان واقعى را مى‏نوازد و دل رحيم و دريايى آن بزرگوار، كم‏ترين ناراحتى پيروان خويش را بر نمى‏تابد و رنج امّت، نخست روح لطيف او را آزرده مى‏سازد:
«لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ انْفُسِكُمْ عَزيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَريصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنينَ رَءُوفٌ رَحيمٌ» «1»
بى ترديد، پيامبرى از خود شما به سويتان آمد كه بر او سخت گران است شما در رنج بيفتيد، بر هدايت شما حريص، و نسبت به مؤمنان، مهربان و رحيم است.