شعار راهبردى‏
«وحدت» شعار راهبردى و آرمانى قرآن است كه با شعور در آميخته و جامعه توحيدى اسلام را سامان مى‏دهد، پيوند آن را با خدا محكم مى‏كند، هدايتش مى‏نمايد و از دوزخ رهايى‏اش مى‏بخشد:
«وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَميعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ اذْ كُنْتُمْ اعْداءً فَالَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَاصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ اخْواناً وَ كُنْتُمْ عَلى‏ شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَانْقَذَكُمْ مِنْها ...» «3»
همگى به ريسمان الهى چنگ زنيد و پراكنده نشويد و نعمت خدا را بر خود، به ياد آوريد كه شما با هم دشمن بوديد و او ميان دل‏هاى شما الفت ايجاد كرد و به بركت نعمت او برادر شديد و شما بر لب حفره‏اى از آتش بوديد و خدا شما را از آن نجات داد.
اين آيه ضمن ياد آورى دوزخ تفرقه و تشتّت دوران جاهلى، نعمت بزرگ برادرى و اتحاد مدينه فاضله اسلامى را يادآورى مى‏كند، به يكى از محورهاى وحدت (حبل اللّه) پرداخته، فرد و جامعه را به اتحاد و يكپارچگى فرا مى‏خواند.
اهل‏بيت وحى عليه السلام نيز همراه قرآن، بر تحكيم اين شعار اساسى اسلام، پاى فشردند و با سيره و سخن خويش، آن را در جامعه گسترش دادند؛ امام باقر عليه السلام نقل كرده كه رسول اكرم صلى الله عليه و آله در سرزمين «منا» براى مردم سخنرانى كرد و ضمن آن فرمود:
... قلب بنده مسلمان نسبت به سه چيز خيانت نمى‏ورزد؛ خالص كردن عمل براى خدا، خيرخواهى براى پيشوايان مسلمانان و پيوند با جماعت آنان. مؤمنان با هم برادرند و خون آنها تلافى مى‏شود (قصاص مى‏شود) و آنها در برابر ديگران چون مشتى گره كرده‏اند. «1»آن حضرت با تشكيل حكومت اسلامى، پايه‏هاى وحدت را نيز پى ريخت و در نخستين گام، ميان دو طايفه بزرگ مدينه- اوس و خزرج- وحدت ايجاد كرد و با مراسم «عقد اخوت»، يكايك مسلمانان را با هم برادر خواند و روز به روز بر استحكام آن افزود و بدون ترديد، يكپارچگى، انسجام، يكدلى و وحدت كلمه‏اى كه در صدر اسلام، بر جامعه حكمفرما بود، در هيچ زمانى ميان مسلمانان و ديگران، يافت نشده است.
پس از آن، اهل‏بيت عليهم السلام در انديشه و در پى ايجاد و حدت بودند، گر چه دست ناپاك دسيسه، مسير تاريخ را عوض كرد و ايشان به آرمان الهى خويش دست نيافتند، ولى تا آنجا كه از عهده آنان بر مى‏آمد، در تحكيم وحدت و انسجام امّت، لحظه‏اى درنگ نكردند.اميرمؤمنان صلوات‏الله عليه، در تشريح اوضاع پس از ارتحال رسول اكرم صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد:
«... وَ ايْمُ اللَّهِ لَوْلا مَخافَةُ الْفُرْقَةِ بَيْنَ الْمُسْلِمينَ وَ انْ يَعُودَ الْكُفْرُ وَ يَبُورَ الدّينُ لَكُنَّا عَلى‏ غَيْرِ ما كُنَّا لَهُمْ عَلَيْهِ ...» «1»
به خدا سوگند، اگر بيم تفرقه ميان مسلمانان نبود و (بيم) اينكه كفر باز گردد و دين بى اثر گردد، ما با مخالفانمان به گونه‏اى ديگر رفتار مى‏كرديم!
اين سخن حكيمانه نشانگر توجه ويژه خاندان وحى به حفظ وحدت امت اسلامى است و اينكه آن بزرگواران، بهاى گزافى را براى تحقق اتحاد و يكپارچگى مسلمانان مى‏پرداختند.