|
ج- رسالت همه پيامبران
بسيارى از معارف الهى ميان همه اديان آسمانى، مشترك بوده است؛ مانند، دعوت به توحيد، معاد، عبادت خداى يگانه، تقوا و ... از جمله اين مشتركات، راستگويى و امانتدارى است. امام صادق عليه السلام در اين باره مىفرمايد:
«انَّ اللَّهَ لَمْ يَبْعَثْ نَبِيّاً قَطُّ الَّا بِصِدْقِ الْحَديثِ وَ اداءِ الْامانَةِ» «1»
خداوند، هيچ پيامبرى را جز به راستى سخن و اداى امانت، مبعوث نكرد.
سخن گهربار پيشواى ششم حاكى از آن است اولًا: همه پيامبران الهى راستگو و امانتدار بودهاند، آنچه گفتهاند، واقعيت داشته و عين صواب بوده است و هرگز لب به گزافه و ياوه نگشودهاند و سخن ناحق نگفتهاند و در امانتهاى خدا و مردم، كمترين خيانتى نورزيدهاند و هر چه را به عنوان امانت به عهده گرفتهاند، در زمان خود به خوبى ادا كردهاند.
ديگر آن كه پيروان خويش را هم به راستى و امانتدارى فرا خواندهاند و به همين دليل بر همه پيروان اديان الهى است كه به اين دو فضيلت پايبند باشند.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آنچنان راستگو و امانتگزار بود كه حتى پيش از بعثت و در دوران جاهليت، لقب «امين» گرفت. امامان و جانشينان واقعى پيامبر صلى الله عليه و آله نيز چنين بودند:
«... دينُهُمُ الْوَرَعُ وَالصِّدْقُ وَالصَّلاحُ وَالْاجْتِهادُ وَ اداءُ الْامانَةِ الَى الْبَرِّ وَالْفاجِرِ» «2»
آيين آنان، پارسايى، راستگويى، نيكى و خيرانديشى، تلاش (در راه خدا) و اداى امانت به انسانهاى نيك و بد است.
|