رابطه با دين‏
خوش اخلاقى يك خوى زيباى انسانى است و در وجود هر كس- صرف نظر از آيين و مرامش- ممكن است يافت شود، با اين وصف، ارتباطى ناگسستنى با شريعت مقدس الهى دارد. پيام‏آوران خدا، بدون استثنا، خوشخو بوده‏اند، «1» و خوش اخلاقى نه تنها علامت تديّن است بلكه به تعبير رهبر بزرگوار اسلام صلى الله عليه و آله، نصف دين را تشكيل مى‏دهد:
«حُسْنُ الْخُلْقِ نِصْفُ الدّينِ» «2»
از سخن حضرت امام باقر عليه السلام نيز برمى‏آيد كه هر چه مؤمن خوشخوتر باشد، ايمانش كامل‏تر است:
«انَّ اكْمَلَ الْمُؤْمِنينَ ايماناً احْسَنُهُمْ خُلْقاً» «3»