ارزش خوشخويى
اين صفت زيبا در كلام آسمانى رسول اكرم صلى الله عليه و آله به عنوان سنگينترين عمل در ترازوى قيامت آمده است:
«ما يُوضَعُ فى ميزانِ امْرِءٍ يَوْمَ الْقِيامَةِ افْضَلُ مِنْ حُسْنِ الْخُلْقِ» «3»
روز قيامت، در ترازوى (اعمال) شخص، چيزى برتر از خوشخويى قرار نمىگيرد.
حضرت امير عليه السلام نيز آن را بهترين همنشين دانسته و فرموده است:
«حُسْنُ الْخُلْقِ خَيْرُ قَرينٍ» «4»
و در سخن ديگرى آن را سر رشته هر كار نيكى دانسته و فرموده است:
«حُسْنُ الْخُلْقِ رَأْسُ كُلِّ بِرٍّ» «1»
امام صادق عليه السلام نيز اظهار فرموده كه زندگى بدون خوش خلقى، شيرين و گوارا نخواهد بود:
«لا عَيْشَ اهْنَأُ مِنْ حُسْنِ الْخُلْقِ» «2»
اين گونه ارجگذارى و ستايش از «حسن خلق»، اين خوى پسنديده را در رديف مهمترين فضايل انسانى قرار مىدهد. و هر انسانى را موظّف مىكند تا خود را بدان آراسته سازد و به سهم خود فضاى زيست اجتماعى را گوارا و معطر گرداند و بدينسان همه مردم در محيطى گرم و صميمى به زندگى خويش ادامه دهند.
|