احترام پس از مرگ‏
وظيفه انسان نسبت به پدر و مادر با مرگشان پايان نمى‏پذيرد، زيرا مرگ، نيستى و نابودى نيست كه رسالت انسان نيز پايان پذيرد، بلكه آنان از منزلى به منزل ديگر قدم گذاشته و در جهان بزرخ به سر مى‏برند و نيكى‏هاى فرزندان به آنان مى‏رسد. فرزندان بايد برايشان توشه‏اى بفرستند و اگر تكليف واجبى از آنان ترك شده يا بدهى به ديگران دارند، براى انجام و پرداخت آن اقدام كنند و آنان را از گرفتارى نجات دهند. براى پدر و مادر و به نيت آنان نماز بخوانند و روزه بگيرند و برايشان صدقات و خيرات بدهند، گرسنگان را از طرف آنان سير كنند و برهنگان را بپوشانند و به مشكلات خانواده‏هاى محروم و گرفتار رسيدگى كرده، به نيابت از آنان زيارت و حج كنند و ثواب كارهاى خود را به روح آنان هديه نمايند و گاهى به زيارت قبر آنان رفته و برايشان قرآن بخوانند. پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در اين باره فرمود:
«سَيِّدُ الْابْرارِ يَوْمَ الْقِيمَةِ رَجُلٌ بَرَّ والِدَيْهِ بَعْدَ مَوْتِهِما» «2»
در روز قيامت سرور نيكوكاران كسى است كه پس از مرگ پدر و مادر به آنها نيكى كرده باشد.
مردى از رسول خدا صلى الله عليه و آله پرسيد: آيا بعد از مرگ پدر و مادر نيز از نيكوكارى در حقشان چيزى مانده است؟ فرمود، آرى، درود فرستادن بر آنها، استغفار كردن در حقشان، به‏ پيمان‏هاى آنان وفا نمودن، دوستانشان را اكرام كردن و به بستگانشان رسيدگى كردن. «1»از روايات معصومين عليهم السلام استفاده مى‏شود كه احترام مادر بالاتر از احترام پدر است.
نقل شده است كه شخصى از رسول خدا صلى الله عليه و آله پرسيد؛ به چه كسى نيكى كنم؟ آن حضرت فرمود: به مادرت. پرسيد: بعدش چه‏كسى؟ فرمود: مادرت. پرسيد: بعد به چه كسى؟
فرمود: مادرت. پرسيد: بعد از آن چه كسى، فرمود: پدرت. «2»