ضرورت توبه‏
توبه يك وظيفه واجب است و قرآن كريم هفت مرتبه با جمله «توبوا» همه مردم را به آن فرمان داده است، از جمله:
«وَ تُوبُوا الَى اللَّهِ جَميعاً أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» «1»
اى مؤمنان، همگى به درگاه خدا توبه كنيد، اميد كه رستگار شويد!
«يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا الَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً ...» «2»
اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، به سوى خدا توبه كنيد، توبه خالص.
از طرفى تأخير انداختن و امروز و فردا كردن در توبه، بازگشت از گناه و معصيت را مشكل‏تر مى‏كند تا جايى كه نَفْس با گناه انس گرفته، برگشت را غير ممكن مى‏سازد.
ايام جوانى بهترين فرصت براى تغيير مسير از زشتى‏ها و پليدى‏ها به سوى پاكى‏هاست. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد:
«التَّوْبَةُ حَسَنَةٌ، لكِنَّهُ فِى الشَّبابِ احْسَنُ» «3»
توبه از گناه، هميشه پسنديده است. ولى در جوانى بهتر و پسنديده‏تر است.
امام خمينى قدس سره در اين زمينه نصيحتى پدرانه دارد:
... بهار توبه، ايام جوانى است كه بار گناهان كمتر و كدورت قلبى و ظلمت باطنى ناقص‏تر و شرايط توبه سهل‏تر و آسان‏تر است ... گيرم كه انسان بتواند در ايّام پيرى قيام به اين امر كند، از كجا به پيرى برسد و اجل موعود او را در سنّ جوانى و در حال اشتغال به نافرمانى نربايد و به او مهلت دهد؟ كمياب بودن پيران، دليل است كه مرگ به جوانان نزديك‏تر است. در يك شهر پنجاه هزار نفرى پنجاه نفر پير هشتاد ساله، انسان نمى‏بيند.پس اى عزيز! از مكايد شيطان بترس و در حذر باش و با خداى خود مكر و حيله مكن كه پنجاه سال يا بيشتر شهوت‏رانى مى‏كنم و دم مرگ با كلمه استغفار جبران گذشته مى‏كنم. اينها خيال خام است ... پس ... هر چه زودتر دامن به كمر بزن و عزم را محكم و اراده را قوى كن و از گناهان تا در سنّ جوانى هستى يا در حيات دنيايى مى‏باشى، توبه كن و مگذار فرصت خدا داد از دستت برود و به تسويلات شيطانى و مكايد نفس امّاره اعتنا مكن. «1»