ضرورت توبه
توبه يك وظيفه واجب است و قرآن كريم هفت مرتبه با جمله «توبوا» همه مردم را به آن فرمان داده است، از جمله:
«وَ تُوبُوا الَى اللَّهِ جَميعاً أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» «1»
اى مؤمنان، همگى به درگاه خدا توبه كنيد، اميد كه رستگار شويد!
«يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا الَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً ...» «2»
اى كسانى كه ايمان آوردهايد، به سوى خدا توبه كنيد، توبه خالص.
از طرفى تأخير انداختن و امروز و فردا كردن در توبه، بازگشت از گناه و معصيت را مشكلتر مىكند تا جايى كه نَفْس با گناه انس گرفته، برگشت را غير ممكن مىسازد.
ايام جوانى بهترين فرصت براى تغيير مسير از زشتىها و پليدىها به سوى پاكىهاست. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مىفرمايد:
«التَّوْبَةُ حَسَنَةٌ، لكِنَّهُ فِى الشَّبابِ احْسَنُ» «3»
توبه از گناه، هميشه پسنديده است. ولى در جوانى بهتر و پسنديدهتر است.
امام خمينى قدس سره در اين زمينه نصيحتى پدرانه دارد:
... بهار توبه، ايام جوانى است كه بار گناهان كمتر و كدورت قلبى و ظلمت باطنى ناقصتر و شرايط توبه سهلتر و آسانتر است ... گيرم كه انسان بتواند در ايّام پيرى قيام به اين امر كند، از كجا به پيرى برسد و اجل موعود او را در سنّ جوانى و در حال اشتغال به نافرمانى نربايد و به او مهلت دهد؟ كمياب بودن پيران، دليل است كه مرگ به جوانان نزديكتر است. در يك شهر پنجاه هزار نفرى پنجاه نفر پير هشتاد ساله، انسان نمىبيند.پس اى عزيز! از مكايد شيطان بترس و در حذر باش و با خداى خود مكر و حيله مكن كه پنجاه سال يا بيشتر شهوترانى مىكنم و دم مرگ با كلمه استغفار جبران گذشته مىكنم. اينها خيال خام است ... پس ... هر چه زودتر دامن به كمر بزن و عزم را محكم و اراده را قوى كن و از گناهان تا در سنّ جوانى هستى يا در حيات دنيايى مىباشى، توبه كن و مگذار فرصت خدا داد از دستت برود و به تسويلات شيطانى و مكايد نفس امّاره اعتنا مكن. «1»
|