|
اهميت نظم و انضباط
نظم شگفتآور عالم هستى كه هر انديشمندى را به حيرت وامىدارد، معلول تدبير خداوند حكيم و مدبّر است؛ خداى حكيم و توانايى كه «نظم» را در دستگاه پهناور و عظيم آفرينش مقرر داشته، در زندگى فردى انسان و روابط اجتماعى او نيز آن را مىپسندد.
قرآن كريم، علاوه بر تشريح چگونگى نظم حاكم بر جهان و استناد آن به وجود آفرينندهاى دانا و حكيم، حاوى دستورات و برنامههاى انسانساز براى بندگان خدا و اجتماع بشرى در جهت نظم بخشيدن و سامان دادن به افكار و اعتقادات، گفتار و كردارشان است. امير مؤمنان عليه السلام در اين باره مىفرمايد:
«الا انَّ فيهِ عِلْمَ ما يَأْتى وَالْحدَيثَ عَنِ الْماضى وَ دَواءَ دائِكُمْ وَ نَظْمَ ما بَيْنَكُمْ» «2»
همانا در قرآن، دانش آينده، اخبار گذشته، داروى درد شما و [آيين] نظم و انضباط ميان شما، نهفته است.
تمامى آياتى كه درباره قوانين و مقرّرات حاكم بر فرد و جامعه اسلامى نازل شده، برقرار كننده نظم و انضباط در زندگى فردى و اجتماعى مسلمانان است. اين آيات نشان مىدهد كه اسلام همواره پيروان خويش را به داشتن يك برنامه صحيح و منظّم دعوت مىكند و از آنان مىخواهد كه به اصول و موازين دين پايبند بوده، طبق برنامهاى كه خداوند برايشان تنظيم كرده، زندگى كنند.
اولياى بزرگوار اسلام، رعايت نظم و انضباط در كارها را بسيار مهم دانسته، آن را مورد تأكيد قرار دادهاند.
على عليه السلام در ضمن وصيتنامهاى خطاب به دو فرزند بزرگوارش امام حسن و امام حسين عليهما السلام مىفرمايد:
«اوصيكُما وَ جَميعَ وَلَدى وَ اهْلى وَ مَنْ بَلَغَهُ كِتابى بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ امْرِكُمْ» «1»
شما و همه فرزندانم و هر كس كه نامهام بدو رسد، به تقواى الهى و نظم در كارهايتان، سفارش مىكنم.
|