|
اسوههاى رضا و تسليم
پيامبران، و امامان معصوم عليهم السلام و مؤمنان و صالحان، هماره در راه حق گام برداشته تسليم فرمان خدايند و در اين راه جان خويش و عزيزانشان را هم فدا مىكنند و راضى به قضا و قدر الهىاند.مؤمنان و موحدان راستين، در مشكلترين لحظات زندگى فقط به خدا توجّه دارند و رضاى او را مىطلبند آنان از همه چيزشان مىگذرند تا خشنودى معبودشان را بدست آورند. در اينجا به چند نمونه از آنان اشاره مىشود:
1- حضرت ابراهيم عليه السلام به دستور خداوند براى انجام رسالت خويش، همسرش هاجر و فرزندش اسماعيل را در سرزمين مكّه (كه در آن روز بيابانى خشك و بى آب وعلف بود) گذاشت و خودش به سرزمين شام بازگشت.
حضرت ابراهيم عليه السلام گاهگاهى به ديدار هاجر و اسماعيل مىرفت و حال آنان را جويا مىشد.
در يكى از سفرها مأمور شد اسماعيل را به درگاه خدا قربانى كند وقتى اين مأموريت را با فرزندش در ميان نهاد، اسماعيل با صراحت و قاطعيت گفت:
«يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنى أِنْ شاءَاللَّهُ مِنَ الصَّابِرينَ» «1»
پدرم هر چه دستور دارى اجرا كن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى يافت.
سپس قرآن مجيد زيبايى تسليم پدر و پسر را اينگونه ترسيم مىكند:
«فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبينِ وَ نادَيْناهُ انْ يا ابْراهيمُ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْيا ...» «2»
هنگامى كه هر دو تسليم و آماده شدند و ابراهيم جبين او را بر خاك نهاد او را ندا داديم كه اى ابراهيم! آنچه در خواب، بدان مأموريت يافتى انجام دادى.
و بدين سان، هر دو از اين امتحان مهم و بسيار سخت، سرافراز بيرون آمدند.
2- در واقعه جانگداز عاشورا، حضرت امام حسين عليه السلام بيش از هفتاد نفر از اهل بيت و ياران و اصحابش را از دست داد. ايشان قبل از شهادتش با تمام خلوص به درگاه خدا عرض كرد:
«صَبْراً عَلى قَضائِكَ يا رَبِّ لا الهَ سِواكَ يا غياثَ الْمُسْتَغيثينَ» «3»
پروردگارا، بر قضاى تو صبر مىكنم، هيچ خدايى جز تو نيست اى دادرس دادخواهان!
3- امام رضا عليه السلام از پدر بزرگوارش نقل مىكند كه فرمود: پدرم (امام صادق عليه السلام) به من دستور داد تا نزد مفضّل بن عمر (يكى از ياران آن حضرت) بروم و او را در سوگ فرزندش (اسماعيل) تسليت بگويم. پدرم فرمود:
سلام مرا به مفضل برسان و به او بگو: ما قبل از مرگ فرزندت، فرزندمان اسماعيل رااز دست داديم، و در مصيبتش صبر كرديم، پس تو هم همچون ما صبر كن. و بدان كه هر گاه ما كارى را بخواهيم و خداوند كارى ديگر را اراده كند، در برابر فرمان الهى تسليم هستيم. «1»
|