خلاصه درس
غيبت و عيبجويى از اخلاق ناپسند اجتماعى است؛ غيبت آن است كه درباره مؤمنان چيزى بگوييم كه اگر بشنود ناراحت مىشود. عيبجويى نيز به معناى تجسّس در زندگى ديگران و يافتن عيبها و زشتىهاى آنهاست. عيبجويى در برخى موارد، مقدّمه غيبت مىشود.در آيات و روايات از غيبت به شدت نكوهش شده و مؤمنان را از آلوده شدن به آن بازداشتهاند.همچنين انگيزههاى متعددى را براى غيبت كردن ذكر نمودهاند. بررسى عواقب ناگوارِ غيبت، آدمى را از ارتكاب چنين رذيلهاى بازمىدارد.عيبجويى نيز در فرهنگ اسلامى مورد نهى و نكوهش قرار گرفته و از مؤمنان خواسته شده به جدّ از آن خوددارى ورزند، چنانكه از آنان خواسته شده كه در قالب امر به معروف و نهى از منكر، فراهم ساختن زمينههاى تربيت و تعليم و تبليغات دينى، همچنين اصلاح عيوب خويش، به جنگ منكرات بروند.انتقاد سازنده، با افشاگرى و رسواسازى و عيبجويى تفاوت دارد و نه تنها زشت نيست بلكه محبوب و مجاز نيز هست.
|