|
فوايد ايثار
ايثار مثبت، نتايج زيبا و گرانقدرى در پى دارد كه برخى از آنها بدين شرح است:
1- بروز گوهرهاى انسانى؛ در صحنههاى ايثار، جوهره واقعى، كرامت نفس، پاكيزگى، صفا و بلندى مرتبه انسانهاى بزرگوار آشكار مىشود و به تعبير امير مؤمنان عليه السلام؛
«عِنْدَ الْايثارِ عَلَى النَّفْسِ تَتَبَيَّنُ جَواهِرُ الْكُرَماءِ»
هنگام ايثار، گوهرهاى (شرافت و بلندى مرتبه) كريمان آشكار مىشود.
از حذيفه عدوى چنين نقل شده است:
روز جنگ «يرموك»» با خود آبى برداشتم تا پسر عمويم را كه در بيابان، تشنه افتاده بود، سيراب سازم. هنگامى به او رسيدم كه هنوز رمقى در بدن داشت، خواستم به او آب بدهم كه فرياد نالهاى از پشت سر شنيدم. پسر عمويم به جاى نوشيدن آب با وجود تشنگى شديد ناشى از نبرد و خونريزى زياد و حالت احتضار، اشاره كرد كه آب را براى آن مجروح ببرم. بر بالين او رفتم، ديدم هشام بن العاص است. خواستم به او آب بدهم، ناله ديگرى برآمد. او نيز اشاره به مجروح سوّم كرد. چون نزد سوّمين رسيدم، جان داده بود. به سوى هشام برگشتم اما ديدم روح او نيز پرواز كرده است. به سوى پسر عمويم بازگشتم. ديدم او هم از دنيا رفته است. گفتم: سبحان الله! از اين ايثار! «1»
2- زبونى و شكست دشمن؛ ايثار و فداكارى در مصاف با دشمن موجب زبونى و درماندگى دشمن مىشود.
جنگ بدر نزديك به پايان بود. دشمن زبون و درمانده با دادن تلفات بسيار از صحنه پيكار مىگريخت. فرماندهان آنان، گيج و مبهوت بودند كه در اين لحظات حسّاس، چه ترفندى به كار گيرند تا رسوايى بيشتر نصيبشان نشود. يكى از فرماندهان سپاه كفر به نام «طليحة بن خويلد» وقتى فرار مفتضحانه نيروهاى تحت امر خود را مشاهده كرد، پيش رفت و گفت: واى بر شما! چه چيزى باعث فرار شما شده است؟ مردى گفت:
راز قضيه اين است كه هر يك از ما كه در حال فرار است، دوست دارد همسنگرش پيش از او كشته شود و خودش جان سالم به در برد؛ در حالى كه ما با گروهى رو به رو هستيم كه همگى دوست دارند، پيش از همرزمان خود، مرگ را در آغوش گيرند. «2»
3- سَرْوَرى و سرافرازى؛ امير مؤمنان عليه السلام از ايثار به عنوان برترين عبادت و بزرگترين مايه سرورى ياد كرده «3» و نيز مىفرمايد:
«بِالْايثارِ عَلى نَفْسِكَ تَمْلِكُ الرِّقابَ» «4»
با ايثار (و مقدم داشتن ديگران) بر خود، مالك گردنها مىشوى (مردم مطيع و فرمانبردار تو مىشوند).
|