قاطعيت در عين نرمى
صفات و كردار كمال بخش، در برخى موارد، با يكديگر تضاد ظاهرى دارند و هنر انسان در اين است كه بتواند ميان چنين صفات و كردارى را جمع كند. و بداند كه هر كدام، مناسب چه حال و مقامى است. در طول هشت سال دفاع مقدس، رزمندگان چنين هنرى را داشتند؛ از يك سو مىبايست در برابر دشمن غدّار و متجاوز، قاطعانه بايستند و آتش دفاع خود را بر آنان فرو ريزند و از سوى ديگر، با اسيران دشمن- كه تا چند لحظه قبل در مقابلشان مىجنگيدند- رفق و مدارا كنند!
قاطعيت و نرمى نيز در ظاهر، همخوان نيستند ولى امير مؤمنان عليه السلام مىفرمايد:
«اخْلُطِ الشِّدَّةَ بِرِفْقٍ وَارْفُقْ ما كانَ الرِّفْقُ اوْفَقَ» «2»
قاطعيت را با نرمى ممزوج كن و تا جايى كه نرمى كارساز است، نرمى پيشه كن.
موقعيتسنجى، خردورزى، ملاحظه حال طرف مقابل و بررسى جوانب موضوع، به انسان كمك مىكند كه تصميم بگيرد تا چه حد، شدّت عمل به خرج دهد و چه اندازه نرم و ملايم باشد، همچنين با چه كسى و در چه موقعيتى نرم و مهربان باشد يا قاطع و انعطافناپذير، همينطور بايد بسنجدكه آيا قاطعيت سبب سازندگى و بهبود سوژهمىشود يا نرمى و ملاطفت؟
رهبر كبير انقلاب، حضرت امام خمينى قدس سره، درطول دوران مبارزه و انقلاب، ابتدا دربرابر ملىگرايان دروغين، ضد انقلاب داخلى و مخالفان نظام، با نرمى و مهربانى برخورد كرد، امّا وقتى آنان به راه حق نيامدند و بر كار خلاف خود اصرار ورزيدند، با شدت و قاطعيت با آنان مقابله كرد، همانگونه كه جانشين شايسته او حضرت آيةالله خامنهاى چنين است.
|