|
پيامدهاى همكارى نكردن با ديگران
سهلانگارى و بى توجهى به تعاون و همكارى،- چه در انجام امور شخصى و اجتماعى و چه در انجام امور تشكيلاتى و سازمانى- عواقب ناگوار و تلخى را در پى دارد. برخى از اين پيامدهاى زيانبار به اختصار عبارتند از:
1- خروج از اسلام
بىتوجهى به گرفتارىها و مشكلات مسلمانها و همكارى نكردن با آنان در مواقعى كه نياز شديد به كمك و پشتيبانى دارند و در پى فريادرسى هستند، نشانه بى اعتقادى فرد بوده او را از حوزه اسلام و جامعه اسلامى خارج مىسازد. رسول خدا صلى الله عليه و آله در اين باره مىفرمايد:
«مَنْ أَصْبَحَ وَ لا يَهْتَمُّ بِأَمْرِ الْمُسْلِمينَ فَلَيْسَ مِنَ الْإِسْلامِ فى شَىْءٍ وَ مَنْ شَهِدَ رَجُلًا يُنادى يا لَلْمُسْلِمينَ فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ مِنَ الْمُسْلِمينَ» «1»
هر كس چنين شود كه به امور مسلمانها همّت نگمارد، چيزى از اسلام در او نيست. و كسى كه شاهد باشد انسانى فرياد مىزند و از مسلمانان كمك مىطلبد، اما به او كمك نكند، جزو مسلمانها نيست!
2- قطع شدن ولايت الهى
يارى نرساندن به مسلمانى كه براى رفع نيازمندى خود به برادر دينىاش پناه مىآورد و درخواست كمك و همكارى مىكند، موجب خارج شدن انسان از گروه مؤمنان- كه همچون پيكر واحدى هستند- مىشود و ولايت الهى از او قطع مىگردد. امام كاظم عليه السلام در اين باره مىفرمايد:
«مَنْ قَصَدَ إِلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ إِخْوانِهِ مُسْتَجيراً بِهِ فى بَعْضِ أَحْوالِهِ فَلَمْ يُجِرْهُ بَعْدَ أَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ، فَقَدْ قَطَعَ وِلايَةَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ» «2»
هر كس كه برادر دينىاش براى حلّ پارهاى از مشكلات خود به او پناه آورد و وى با آنكه توانايى حلّ آن را دارد، از انجام خواسته او سرباز زند، همانا ولايت خداى بزرگ را از خود قطع كرده است.
3- بى كسى در دنيا و آخرت
اگر فرد مسلمانى در حالى كه توانايى دارد، از پذيرفتن برادر دينى خود سر باز بزند و او را در كشاكش سختىها و مشكلات تنها و بىياور گذارد، به همين نسبت، خداوند او را هم در دنيا و هم در آخرت بى يار و ياور خواهد گذاشت و از امدادهاى خود محرومش خواهد ساخت. امام صادق عليه السلام در اين باره مىفرمايد:
«ما مِنْ مُؤْمِنٍ يَخْذُلُ أَخاهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلى نُصْرَتِهِ الَّا خَذَلَهُ اللَّهُ فِى الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ» «1»
هيچ مؤمنى برادر دينى خود را در حالى كه توانايى يارىاش را دارد، تنها و بىياور نخواهد گذاشت، مگر آنكه خداوند او را در دنيا و آخرت تنها و بىياور مىگرداند.
4- عذاب الهى
سهلانگارى و كوتاهى نمودن درباره كسى كه نيازمند كمك و هميارى است دور از انسانيت و ديندارى بوده فرد را به عذاب الهى دچار مىكند. امام صادق عليه السلام در اين باره مىفرمايد:
«أَيُّما رَجُلٌ مِنْ شيعَتِنا أَتى رَجُلًا مِنْ إِخْوانِهِ فَاسْتَعانَ بِهِ فى حاجَتِهِ فَلَمْ يُعِنْهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ الَّا ابْتَلاهُ اللَّهُ بِأَنْ يَقْضِىَ حَوائِجَ غَيْرِهِ مِنْ أَعْدائِنا، يُعَذِّبُهُ اللَّهُ عَلَيْها يَوْمَ الْقِيامَةِ» «2»
هر يك از شيعيان ما كه نزد يكى از برادران دينى خود برود و از او براى رفع نيازش كمك بخواهد، اما او با اينكه توانايى يارى وى را دارد، كوتاهى كند، خداوند، او را به برآوردن نيازهاى دشمنان ما گرفتار مىكند، تا به واسطه آن در قيامت عذابش نمايد.
|