الف. قدرت و ثروت
مستى قدرت و ثروت، چشم دل مرفّهين بىدرد و قدرتمندان خيرهسر را كور مىكند. در نتيجه آنان صاحب نعمت حقيقى را فراموش كرده بر ضد اوامر او و منافع مردم، دست به طغيان و سركشى مىزنند: «انَّ الْانْسانَ لَيَطْغى انْ رَءاهُ اسْتَغْنى» «1»همانا انسان وقتى ببيند بىنياز گشته، طغيان مىورزد.
|