|
6. پيشگيرى و درمان
براى پيشگيرى و درمان غرور راههاى زير پيشنهاد مىشود:
الف. مراقبت و محاسبه: مؤمن بايد در همه حال مواظب و مراقب نفس امّاره خويش باشد و نبايد مغرور پيروزى خود شده، از كيد و مكر دشمن غفلت كند. اميرمؤمنان (ع) در اين باره مىفرمايد: «انَّ اخَا الْحَرْبِ الْارَقُ وَ مَن نامَ لَمْ يُنَمْ عَنْهُ» «1»همانا جنگجو بيدار و هشيار است و هر كس بخوابد، ديگران از او غفلت نخواهند كرد.
ب. عبرت از مغروران: ملاحظه عاقبت وخيم مغروران و فريفتگان، احساس گريز از غرور را در انسان تقويت مىكند. و نيز او را تحريك مىسازد تا معقولانهتر عمل كند و چشم خويش را به روى واقعيتها نبندد.
ج. استمداد از خداوند: يكى از اركان مؤثر در زدودن آلودگيها (از جمله غرور) استمداد و طلب توفيق از خداست؛ چنانكه حضرت سجاد (ع) از خدا چنين مىخواهد: «خُذْ بِيَدى مِنْ ... زَلَّةِ الْمَغْرُورينَ ...» «2»خدايا دست مرا از آلوده شدن به گناه مغروران بازدار.
|