الف. وحدت نيروها
قرآن كريم بعد از دستور اطاعت از خدا و رسولش به وحدت نيروها امر فرموده است و آنان را از هرگونه اختلاف برحذر مى‏دارد؛ آنجا كه مى‏فرمايد: «... وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ ريحُكُمْ ...» (انفال: 46)با يكديگر اختلاف نكنيد، كه سست خواهيد شد. و نيروى شما از بين خواهد رفت.على (ع) پس از اطّلاع از حمله بُسر بن ارطاة به يمن، با قلبى پر از درد، به علل پيروزى ياران معاويه اشاره كرده مى‏فرمايد: «... وَ انّى‏ وَاللَّهِ لَأَظُنُّ أَنَّ هؤُلاءِ الْقَوْمَ سَيُدالُونَ مِنْكُمْ بِاجْتماعِهِمْ عَلى‏ باطِلِهِمْ و تَفَرُّقُكُمْ عَنْ حَقِّكُمْ وَ بِمَعْصِيَتِكُمْ امامَكُمْ فِى‏الْحَقِّ وَ طاعَتِهِمْ امامَهُمْ فِى الْباطِلْ ...» «1»همانا به خدا سوگند! من گمان مى‏كنم كه اين قوم به‏زودى بر شما چيره مى‏شوند؛ زيرا آنها در باطل خود متحد و همراهند و شما در حق خود پراكنده‏ايد. شما به نافرمانى از رهبر خود در راه حق برخاسته‏ايد. و آنان در راه باطل خويش از رهبرشان اطاعت مى‏كنند.