الف. وحدت نيروها
قرآن كريم بعد از دستور اطاعت از خدا و رسولش به وحدت نيروها امر فرموده است و آنان را از هرگونه اختلاف برحذر مىدارد؛ آنجا كه مىفرمايد: «... وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ ريحُكُمْ ...» (انفال: 46)با يكديگر اختلاف نكنيد، كه سست خواهيد شد. و نيروى شما از بين خواهد رفت.على (ع) پس از اطّلاع از حمله بُسر بن ارطاة به يمن، با قلبى پر از درد، به علل پيروزى ياران معاويه اشاره كرده مىفرمايد: «... وَ انّى وَاللَّهِ لَأَظُنُّ أَنَّ هؤُلاءِ الْقَوْمَ سَيُدالُونَ مِنْكُمْ بِاجْتماعِهِمْ عَلى باطِلِهِمْ و تَفَرُّقُكُمْ عَنْ حَقِّكُمْ وَ بِمَعْصِيَتِكُمْ امامَكُمْ فِىالْحَقِّ وَ طاعَتِهِمْ امامَهُمْ فِى الْباطِلْ ...» «1»همانا به خدا سوگند! من گمان مىكنم كه اين قوم بهزودى بر شما چيره مىشوند؛ زيرا آنها در باطل خود متحد و همراهند و شما در حق خود پراكندهايد. شما به نافرمانى از رهبر خود در راه حق برخاستهايد. و آنان در راه باطل خويش از رهبرشان اطاعت مىكنند.
|