5. جايگاه مكتبى شهادتطلبى
شهادتطلبى در فرهنگ ائمّه و اهل بيت (ع) جايگاه خاصى دارد. امامان معصوم (ع) نهتنها هنگام نبرد و در ميدان جنگ، بلكه در زمان صلح و در سراسر حيات خود شهادت را از خداوند مىطلبيدند و آن را با سياست مىآميختند؛ چنانكه حضرت على (ع) در پايان عهدنامه مالك اشتر نوشت: «... وَ انْ يَخْتِمَ لى وَ لَكَ بِالسَّعادَةِ وَالشَّهادَةِ وَ انَّا الَيْهِ راجِعُونَ» «2»و از خدا مىخواهم كه كار من و تو را به سعادت به پايان برساند و شهادت را نصيبمان گرداند.امام سجاد (ع) در نيايش خود مىگويد: «... حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِى السَّعادَةِ مِنْ اوْلِيائِهِ وَ نَصيرُ بِهِ فى نَظْمِ الشُّهَداءِ بِسُيُوفِ اعْدائِهِ» «3» [خداوند را مىستاييم] ستايشى كه با آن، همراه نيك بختان روى نيكبختى بينيم و در شمار دوستان او درآييم و به شهدا كه با شمشير دشمنانش به شهادت رسيدهاند بپيونديم و در جمع آنان باشيم.
|