خلاصه‏
توسّل به‏معناى اتّخاذ وسيله است براى نزديك شدن به چيزى يا رسيدن به هدفى. از آنجا كه انسان موجودى دو بعدى است، وسايلى هم كه مى‏توانند او را در رسيدن به كمال يارى بخشند، هم از سنخ مادّى و هم از سنخ معنوى هستند. وسايل معنوى بسيارند به‏طور كلّى هر كار خيرى مى‏تواند وسيله‏اى براى رسيدن به كمال باشد.يكى از بارزترين مصاديق توسّل، توسل به انسانهاى برتر است. چنانكه پيامبر (ص) و خاندان پاك آن حضرت نيز بارزترين مصاديق انسانهاى برتراند.ارتباط دائم با اهل بيت پيامبر (ع) موجب رشد و تعالى اخلاق و فضيلت است. توسّل به ائمّه معصوم (ع) شرط اساسى سلوك الى اللّه است و هيچ وسيله ديگرى جايگزين آن بزرگواران در اين جهت نيست.ائمّه معصومين (ع) عاشق واقعى و مفسّر حقيقى قرآن بودند و آن را با اشتياق فراوان تلاوت مى‏كردند.ايشان كلام خدا را بر هر كلام ديگرى ترجيح داده آن را تقديس مى‏نمودند. پيامبر (ص) تأكيد داشت كه مسلمانان قبل از تلاوت قرآن دندانهايشان را مسواك بزنند و دهانشان را پاكيزه كنند. آن بزرگواران تا آنجا كه امكان داشت كتاب خدا را تلاوت مى‏كردند و قرآن، با صوت خوش و آداب خوب آنان جلوه‏اى ديگر مى‏يافت؛ به‏گونه‏اى كه هر شنونده‏اى را جذب زيبايى خود مى‏كرد؛ و گاه مى‏شد كه ايشان خواندن قرآن را در سه روز به پايان مى‏بردند. اغلب شبها پيش از خوابيدن قرآن مى‏خواندند و جالب‏تر آنكه پيامبر و امامان (ع) همه قرآن را از حفظ داشتند و اين كتاب عزيز را در قلب خويش جاى داده بودند.