9. نكوهش ترك ذكر خدا
همه گرفتاريهاى انسان بر اثر غفلت از ياد خداست كه موجب تيرگى دل شده، شيطان را بر او مسلّط مى‏كند و در نتيجه انسان را به ورطه هلاكت مى‏اندازد. قرآن كريم رويگردانى از ياد خدا را سخت نكوهش مى‏كند و مى‏فرمايد: «فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ» (زمر: 22)واى بر سخت‏دلانى كه ياد خدا در دلهاشان راه ندارد!كسى‏كه از ياد خدا روى برتابد، باطنش كور گشته، آيات و جلوه‏هاى الهى را نمى‏بيند؛ زندگى او بى‏فروغ مى‏گردد و در بن‏بستهاى زندگى پناهگاهى نمى‏يابد. آن كورى باطن و فراموشى آيات و مظاهر جمال و جلال الهى در روز قيامت نيز تجسّم پيدا مى‏كند. قرآن كريم مى‏فرمايد: «مَنْ اعْرَضَ عَنْ ذِكْرى‏ فَانَّ لَهُ مَعيشَةً ضَنْكاً وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ اعْمى‏» (طه: 124)هركس از يادِ من روى‏بگرداند، زندگى‏اش تنگ شود و در روز قيامت نابينا محشورش سازيم.آيا وقت آن نرسيده كه با شناختى كه علاوه بر فطرت خودآگاه، از خداوند و از انگيزه خلقت حاصل نموديم، در اين ايّام جوانى، دل را به او داده و در برابرش فروتن باشيم؛ به او پناه بريم، تا از دچار شدن به بن‏بستها، گرفتاريها، اضطرابها، دلهره‏ها، بى‏هدفها، بى‏بند و باريها و افسار گسيختگى‏ها نجات يابيم؟! «الَمْ يَأْنِ لِلَّذينَ آمَنُوا انْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ» (حديد: 16)آيا مؤمنان را وقت آن نرسيده كه دلهايشان در برابر ياد خدا نرم (و فروتن) شود؟