1. شب زنده‏دارى‏
واژه «شب» در فرهنگ و معارف‏اسلامى از ارزش و قداست ويژه‏اى برخوردار است. خداوند متعال در قرآن كريم بيش از «روز» به «شب» سوگند ياد فرموده «1» و آن را آيت و نشانه‏اى بر وجود خويش دانسته است. «2» در ميان شبها، «شب قدر» نيز قرار گرفته كه ارزش آن از هزار ماه بيشتر است. «3» قرآن كريم در چنين شبى به آسمان چهارم (بيت‏المعمور) يا بر قلب مبارك رسول خدا (ص) نازل شده است. «4» برخى از وقايع بسيار مهم در زندگى پيامبران خدا نيز در شب واقع شده كه به‏عنوان نمونه مى‏توان سلوك معنوى حضرت يونس (ع) «5»، عروج حضرت عيسى‏ (ع) «6» و معراج رسول اكرم (ص) «7» را نام برد. همچنين قرآن كريم از ميعاد حضرت موسى (ع) در كوه طور و مناجات آن حضرت با خداوند، كه چهل شبانه‏روز به‏طول انجاميد، با عنوان چهل «شب» ياد مى‏كند. «8» اينها همه نشانه‏هاى روشنى بر اين واقعيت‏اند كه شب در اديان الهى و معارف آسمانى مورد توجّه خاص بوده و در رشد و تكامل انسانها نقش داشته است.