|
5. توسّل به معصومين (ع)، شرط سلوك الى اللَّه
چنانكه ذكر شد، وسايل گوناگونى مىتوانند در تهذيب نفس و سير و سلوك انسان بهسوى خالق هستى مؤثر باشند. پذيرفتن ولايت ائمّه معصوم (ع) و توسّل به آن بزرگواران در ميان همه وسايل از جايگاه و اهمّيت ويژهاى برخوردار است.از رسول خدا (ص) نقل شده كه در شب معراج وقتى سخن از شرافت انوار خمسه طيّبه (محمد، على، فاطمه، حسن و حسين) (ع) به ميان آمد، خدا فرمود: «يا مُحَمَّدُ! وَ عِزَّتى وَ جَلالى لَوْ انَّ عَبْداً عَبَدَنى حَتَّى يَنْقَطِعَ اوْ يَصيرَ كَالشَّنِّ الْبالى ثُمَّ اتانى جاحِداً لِوِلايَتِهِمْ لَمْ ادْخُلْهُ جَنَّتى وَ لا اظْلَلْتُهُ تَحْتَ عَرْشى» «1»اى محمّد (ص)! به عزّت و جلالم سوگند! اگر بندهاى مرا چندان بپرستد كه از پا درآيد، يا همچون مشك كهنه و پوسيدهاى نحيف و لاغر گردد، آنگاه به سوى من آيد، در حالى كه ولايت ايشان را منكر باشد، من او را در بهشت خود داخل نمىكنم و در سايه عرش خود پناهش نمىدهم.فردى بهنام ميسّر نيز مىگويد: خدمت مولايم امام صادق (ع) رسيدم و عرض كردم: فدايت شوم، همسايهاى دارم كه شبها با صداى تلاوت قرآن او از خواب بيدار مىشوم و گاهى او را در حال تلاوت گريان مىبينم. چنانكه دستگيرم شده، از گناهان نيز پرهيز مىكند. امام (ع) پرسيد: آيا از آنچه شما بر آن هستيد (ولايت ما اهل بيت) آگاهى دارد؟ عرض كردم خدا مىداند. در سفر ديگرى كه خدمت امام (ع) رسيدم باز هم سخن همان مرد را به ميان آوردم.اين بار نيز امام (ع) همان سؤال را تكرار فرمود. براساس تحقيقى كه كرده بودم، پاسخ دادم:خير! حضرت فرمود: اى ميسّر! كدام يك از بقعهها و قطعات زمين حرمت بيشتر و بزرگترى دارد؟ عرض كردم: خدا و رسول خدا و فرزند رسول خدا داناترند. حضرت فرمود: اى ميسّر! ميان ركن و مقام (در مسجدالحرام) باغى از باغهاى بهشت است و ميان قبر و منبر (در مسجدالنبى (ص)) باغى از باغهاى بهشت است و اگر خدا به بندهاى هزار سال عمر دهد كه بين ركن و مقام و قبر و منبر، او را عبادت كند و سرانجام نيز مظلومانه همچون گوسفندى كشته شود در حالى كه بدون ولايت ما خدا را ملاقات كند، بر خداست كه او را به رو در آتش دوزخ بيفكند. «2»
|