3. توسّل به انسانهاى برگزيده و برتر
از وسايلى كه در پيمودن راه قرب الهى و سير و سلوك معنوى نقش مؤثّرى دارد، استفاده از شفاعت پيامبران، امامان و بندگان صالح خدا و توسّل به دامان عنايات آن بزرگواران است. در قرآن كريم آمده‏است كه‏وقتى برادران حضرت يوسف (ع) از ستمى كه در حق او روا داشته بودند، پشيمان شدند، به پدرشان حضرت يعقوب (ع) متوسّل گشتند و از او تقاضاى شفاعت و استغفار در پيشگاه خدا كردند و او نيز اين تقاضا را پذيرفت: «قالُوا يا ابانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا انَّا كُنَّا خاطِئينَ قالَ سَوْفَ اسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبّى‏ انَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ» (يوسف: 97- 98)گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه! كه ما خطاكار بوديم. گفت: «به‏زودى براى شما از پروردگارم آمرزش مى‏طلبم؛ كه او آمرزنده و مهربان است.»همچنين قرآن كريم به كسانى كه به نفس خويش ستم كرده و مرتكب معصيت خداوند شده‏اند، مى‏آموزد كه چنانچه خدمت رسول خدا (ص) شرفياب شوند و ايشان را نزد خدا شفيع قرار دهند، خداوند از گناه ايشان در مى‏گذرد و آنان را مى‏آمرزد: «وَ لَوْ انَّهُمْ اذْ ظَلَمُوا انْفُسَهُمْ جاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحيماً» (نساء: 64)و اگر آنها هنگامى كه به خود ستم كردند، به نزد تو مى‏آمدند و از خدا طلب آمرزش مى‏كردند و پيامبر هم براى آنها استغفار مى‏كرد، خدا را توبه پذير و مهربان مى‏يافتند.از حضرت على (ع) نيز نقل شده كه در تفسير آيه شريفه «وَابْتَغُوا الَيْهِ الْوَسيلَةَ» فرمود: «انَا وَسيلَتُهُ» «1»من «وسيله خدا» هستم.همچنين حضرت زهرا (س) در خطبه معروف خود مى‏فرمايد: «وَاحْمَدُوا اللَّهَ الَّذى‏ لِعَظَمَتِهِ وَ نُورِهِ يَبْتَغى‏ مَنْ فِى السَّمواتِ وَالْارْضِ الَيْهِ الْوَسيلَةَ؛ وَ نَحْنُ وَسيلَتُهُ فى‏ خَلْقِهِ» «2»خدايى راستايش كنيد كه عظمت و نورش ايجاب مى‏كند تا اهل آسمانها و زمين [براى نزديك شدن به او] وسيله بجويند و ما وسيله او در ميان خلقش هستيم.