الف. فردى‏
در اسلام پاره‏اى از دستورالعملهاست كه به تك تك افراد مربوط مى‏شود و انسانها يا به‏طور الزامى (واجب) مكلّف به انجام آن اعمالند، مانند نماز، روزه، حج و ... يا به‏طور غير الزامى (مستحب) كه برخى از آنها عبارت است از:

1. نظم در واجبات: اسلام براى نظم و برنامه‏ريزى در كارهاى فردى و اجتماعى اهمّيت ويژه‏اى قائل شده است؛ تا آنجا كه حضرت امير المؤمنين (ع) در بستر شهادت به دو فرزند خود، امام حسن و حسين (ع) فرمود: «اوصيكُما وَ جَميعَ وُلْدى‏ وَ اهْلى‏ وَ مَنْ بَلَغَهُ كِتابى‏ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ امْرِكُمْ» «2»شما و همه فرزندانم و كسانم و آن‏را كه نامه‏ام به او رسد، به ترس از خدا و نظم در كارها سفارش مى‏كنم.

2. حفظ شرايط و اجزاء: به‏جا آوردن واجبات به شكلى صحيح و بر طبق دستور شرع از ديگر موارد اهتمام به واجبات است. از اين رو، اگر شرايط آن عبادت را رعايت نكنيم، مثلًا چيزى بر اجزاى آن عبادت بيفزاييم، يا كم كنيم، چه‏بسا موجب بطلان آن عبادت شود. راجع به اين موارد در رساله‏هاى عمليّه به تفصيل سخن به ميان آمده است.

3. حضور قلب: خضوع و خشوع و حضور قلب دربرابر خداوند بزرگ در اداى واجبات از ديگر مصاديق بارز اهتمام شمرده شده است.
رسول گرامى اسلام (ص) مى‏فرمايد: «لا تَلْتَفِتُوا فى‏ صَلاتِكُمْ فَانَّهُ لا صَلاةَ لِمُلْتَفِتٍ ...» «1»در نمازتان به غير خدا توجّه نكنيد؛ زيرا براى كسى كه به غير خدا توجّه دارد، نماز [كامل‏] ى نيست.