ب. مجازات دنيوى
امام على (ع) يكى از كارگزاران خود را كه از بيتالمال سوء استفاده كرده بود، توبيخ مىكند و به او مىنويسد:از خدا بترس و اموال اين مردم را كه براى خود بردهاى برگردان. اگر اين كار را نكنى و خدا مرا بر تو توانا گرداند و به تو دسترسى پيدا كنم، در كيفر رساندن تو نزد خدا عذر دارم و تو را با شمشيرم كه كسى را با آن نزدهام مگر آنكه در آتش داخل شده، خواهم زد. به خدا سوگند! اگر حسن و حسين (ع) آنچه را تو كردى، انجام داده بودند، با ايشان صلح و آشتى نمىكردم و از من به خواهشى نمىرسيدند، تا اينكه حق را از آنان بستانم و باطلى را كه به ستمشان پديد آمده، نابود گردانم. «2»در جاى ديگر، خطاب به زياد بن أبيه، جانشين عبدالله بن عباس، مىفرمايد:خداى را سوگند! سوگندى مؤكّد و راست، كه اگر به من گزارش رسد كه در بيتالمال مسلمين از تو خيانتى كوچك يا بزرگ سر زده است، چنان برخورد سختى از من بينى كه اندك مال و درمانده از هزينه عيال مانى و خوار و پريشانحال گردى. «3»
|