|
5. فرماندهى در جنگ
حضور فرمانده در صحنه جنگ، امرى ضرورى و بديهى است عامل نظم در نيروهاى نظامى، فرمانده است كه همانند مغز، در بدن انسان، بر نيروهاى تحت امر حكومت كرده، قوام و دوام آنها را تضمين مىكند.پيامبر اسلام (ص) اهميّت فراوانى به فرماندهى مىداد بهطورى كه لشكرش را لحظهاى بدون فرمانده نمىگذاشت. حتى گاه اتفاق مىافتاد كه براى فرمانده لشكر، دو جانشين تعيين مىكرد تا هنگام پيشامد براى فرمانده، آنها بىدرنگ جاى او را پر كنند. از جمله در جنگ موته پس از آنكه زيد بن حارثه را به فرماندهى سپاه سههزار نفرى تعيين كرد، فرمود: اگر به زيد گزندى رسيد، جعفر بن ابىطالب فرمانده شود و اگر براى جعفر نيز اتفاقى افتاد، عبدالله بن رواحه فرمانده لشكر باشد. برحسب اتفاق، زيد و جعفر يكى پس از ديگرى به شهادت رسيدند و پس از آنها عبدالله بن رواحه نيز شربت شهادت نوشيد. پس از آنها رزمندگان، خود يك نفر را به فرماندهى انتخاب كردند. «2»
|