|
9. تشجيع و تهييج
گاهى ممكن است نيروهاى رزمنده به عللى دچار ترس و ترديد شوند، در انجام مأموريتها ووظايف جنگى، سستى ورزند، در ادامه جنگ متزلزل شده يا از شجاعت و پايداريشان كاسته شود. در چنين موقعيّتى فرماندهان به مقتضاى سياست دفاعى، بايد با اصول صحيح روند حركت دفاعى را تغيير دهند و نيروها را براى تهاجم و دفاع، تحريك و تشجيع كنند. در اين مورد، تبيين اهداف مكتبى براى نيروها، و برشمردن پيامدهاى شكست و پيروزى آنها، از مؤثرترين و آسانترين شيوههاست. اين روش، خود به دو صورت زير انجام مىگيرد:
الف. توجيه علنى رزمندگان: همان شيوهاى كه عبداللّه بن رواحَه در جنگ «موته» به كار گرفت.
ب. توجيه سرّى: گاهى تشجيع و تشويق نظاميان، از راه تماس خصوصى با افراد خاصّى انجام مىگيرد؛ همان شيوهاى كه عمّار ياسر در جنگ صفّين، به كار گرفت.
|