7. خاستگاه شجاعت
بىشك شجاعت از شريفترين ملكات نفسانى است. آنانكه از قوّت قلب و عزّت نفس برخوردارند، در صحنههاى نبرد چون كوهى استوارند و تزلزلى در آنها پديد نمىآيد. تهديد و رعد و برق دشمن ذرّهاى از استوارى آنان نمىكاهد. امام على (ع) اين صفت خود را چنين بيان مىكند:اگر همه عالم شمشير كشند و پشت به پُشت يكديگر دهند و به من يورش آورند، در حال من سر مويى تفاوت نمىكند. «2»امام صادق (ع) مىفرمايد: «جُبِلَتِ الشَّجاعَةُ عَلى ثَلاثَةِ طَبائِعَ: ... وَالْانْفَةِ مِنَ الذُّلِّ» «3»شجاعت بر سه خصلت سرشته شدهاست كه [عزّت نفس و] ننگ داشتن از ذلّت يكىاز آنهاست.عباس بن على (ع)، در روز عاشورا و در موقعيت حسّاسى كه دست راستش قطع شده بود، با كمال شجاعت، به نبرد خود ادامه مىداد و شمشير زنان و رجزگويان به پيش مىتاخت و گاهى با صداى رسا رجزى مىخواند كه حكايت از هدف عالى، همّت بلند و عزت نفس وى داشت:به خدا سوگند، گرچه شما دست راستم را قطع كرديد، ولى همچنان از دين و پيشواى صادقم و از نوه پيامبر پاك و امين حمايت خواهم كرد. «4»
|