درس هشتم: ايثار

«ايثار» در لغت به معناى برگزيدن، ديگران را بر خويش مقدّم داشتن و مانند آن است «1». اين كلمه در قرآن كريم نيز به معناى لغوى به كار رفته است؛ چنان كه مى‏فرمايد: «بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيوةَ الدُّنْيا» «2»آرى، شما زندگى اين جهان را مى‏گزينيد.ايثار، در اصطلاح، عبارت است از بخشش مال به كسى، با وجود احتياج شخص بخشنده به آن. «3» آنچه گفته شد، بيشتر در مقدم داشتن ديگران در امور مالى يا مقدم داشتن خواسته ديگران، صدق مى‏كند، ولى آنچه در امور نظامى مطرح است چيزى بيش از اين است و گذشت از جان، مال، مقام، شخصيت و مانند آن را شامل مى‏شود؛ بدين معنا كه انسان مؤمن در راه اعتلاى اسلام و پايدارى در راه اقامه شعاير دينى و بر افراشتن پرچم توحيد، با تمام توان خود تلاش كرده، از بذل جان و مال خويش در راه هدف مقدّس به ويژه در مصاف با دشمن در ميدان نبرد دريغ نكند.