ب- غيرت ناموسى‏
حمايت و نگهبانى از ناموس، ارتباطى تنگاتنگ با شرف و مردانگى شخص مسلمان دارد و اسلام با تأكيد از او خواسته است كه از ناموس خود و همكيشانش در برابر هر گونه گزند داخلى و خارجى، به شدّت دفاع كند و كمترين مسامحه‏اى از خود بروز ندهد؛ چنان كه روايت است:اگر كسى ببيند كه مرد بيگانه‏اى با همسرش نزديكى مى‏كند، مى‏تواند هر دو را بكشد. «4»فتواى امام راحل قدس سره نيز چنين است:اگر به ناموس كسى- خواه همسرش باشد يا ديگران- به قصد تجاوز، حمله شود، واجب است به هر وسيله ممكن آن را دفع كند گر چه به كشتن مهاجم بينجامد، بلكه اگر قصد آبروريزى به كمتر از تجاوز هم داشته باشد، بظاهر حكمش همين است. «1»از سوى ديگر، مسلمانان وظيفه دارند كه در ميان خود- در روابط اجتماعى و خانوادگى- عفّتِ شخصى و عمومى را رعايت كنند، زنان با حجاب كامل اسلامى و رعايت شؤون اجتماعى، از هر گونه خود نمايى و تحريك مردان امتناع ورزند و مردان نيز با متانت و امانت در حفظ پاكدامنى خود و ديگران بكوشند. همچنين، خانواده خويش را از رفت و آمدهاى غير ضرور، پوشيدن لباس‏هاى مبتذل و زننده، خودآرايى در اجتماع، سخن گفتن بى جا و روبرو شدن با نامحرم و ... بازدارند تا زمينه‏هاى ناامنى ناموسى، جاى خود را به امنيت و عفت بدهد.