|
الف- غيرت دينى
مراد از «غيرت دينى» حسّاسيت شخص مسلمان است نسبت به كيان اسلام و آنچه بدان مربوط مىشود او، با تمام توان در حفظ حرمت آن مىكوشد و از كوچكترين تعرّضى نسبت بدان جلوگيرى مىكند بر اين اساس، جهاد، امر به معروف و نهى از منكر، سفارش به حق و صبر، تعليم و تعلّم و ... مىتواند در گستره غيرت دينى قرار گيرد، چرا كه هر يك از امور ياد شده، از سويى در تحكيم احكام اسلام مؤثر است و از سوى ديگر با ضدّ خود سرِ ستيز دارد.قرآن مجيد با لحنى تحريكآميز از مسلمانان مىخواهد كه ضمن تقويت غيرت دينى خويش، در جاى بايسته، آن را به كار گيرند و از اسلام و مسلمانان دفاع كنند: «وَ مالَكُمْ لا تُقاتِلُونَ فى سَبيلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ» «1»شما را چه شده كه در راه خدا و مردان و زنان و كودكان مستضعف نمىجنگيد؟!لحن اين آيه شريفه، نشان دهنده اين است كه جنگيدن در راه خدا و رهايى مستضعفان، خواستِ خدا و لازمه مسلمانى است كه اگر انجام نپذيرد، دور از انتظار و مورد اعتراض خداوند است.اميرمؤمنان عليه السلام نيز غيرت را عين ديانت دانسته، مىفرمايد: «غَيْرَةُ الرَّجُلِ ايمانٌ» «2»غيرت مرد، ايمان است.همه غزوهها و سريّههاى پيامبر صلى الله عليه و آله جنگهاى سه گانه اميرمؤمنان عليه السلام مبارزه و صلح تحميلى امام مجتبى عليه السلام و حماسه جاويد عاشورا و مبارزههاى بى امان پيشوايان معصوم و علماى درد آشنا در طول تاريخ، رنگ «غيرت دينى» داشته است. حتى پيامبر صلى الله عليه و آله ازاين كه مردم ايمان نمىآوردند، چنان در رنج بود كه خداوند خطاب بدو مىفرمايد:
«لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ الَّا يَكُونُوا مُؤْمِنينَ» «1»شايد تو، از اين كه [مردم] ايمان نمىآوردند، خود را هلاك سازى!همچنين امام على عليه السلام از اين كه مسلمانان نسبت به اجراى احكام اسلام و جهاد در راه خدا، بىتفاوت بودند چنان نگران بود كه از خدا براى آنان مرگ را طلب كرد: «... قاتَلَكُمُ اللَّهُ لَقَدْ مَلَئْتُمْ قَلْبى قَيْحًا وَ شَحَنْتُمْ صَدْرى غَيْظًا ...» «2»خدا مرگتان دهد كه دلم را چركين كرديد و سينهام را از خشم آكنديد!همچنين فرمود: «... وَ لَوَدِدْتُ انَّ اللَّهَ فَرَّقَ بَيْنى وَ بَيْنَكُمْ وَ الْحَقَنى بِمَنْ هُوَ احَقُّ بى مِنْكُمْ ...» «3»دوست دارم كه خدا ميان من و شما جدايى افكند و به كسى كه سزاوارتر از شما به من است، ملحقم سازد.
|