د- گناهكاران‏
گناه موجب خشم و غضب الهى و دور شدن انسان از درگاه خداوند است. از اين رو، مبارزه با گناه و گناهكاران به صورت يكى از واجبات دينى، با عنوان «نهى از منكر» در آمده است. پايين‏ترين درجه نهى از منكر، آن است كه انسان در قلب خود از گناهكاران بيزارى جويد و نسبت به عمل آنان، اظهار تنفّر و از همنشينى با آنان دورى كند. اين، يكى از نمونه‏هاى «بغض فى اللّه» است.
امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد:
«طَلَبْتُ حُبَّ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فَوَجَدْتُهُ فى‏ بُغْضِ اهْلِ الْمَعاصى‏» «3»

اخلاق نظامى (ج‏1)، ص: 41
محبّت خدا را طلبيدم، و آن را در دشمنى گناهكاران يافتم.
قرآن كريم، كسانى را معرفى كرده است كه خداوند، نظر لطف و محبّت به آنان ندارد؛ از جمله كافران، ستمگران، مفسدان، خائنان، مستكبران، متجاوزان و اسراف كنندگان. روشن است كه دشمنى با اين گروه‏ها نيز از مصداق‏هاى آشكار «بغض فى اللّه» است.