د- گناهكاران
گناه موجب خشم و غضب الهى و دور شدن انسان از درگاه خداوند است. از اين رو، مبارزه با گناه و گناهكاران به صورت يكى از واجبات دينى، با عنوان «نهى از منكر» در آمده است. پايينترين درجه نهى از منكر، آن است كه انسان در قلب خود از گناهكاران بيزارى جويد و نسبت به عمل آنان، اظهار تنفّر و از همنشينى با آنان دورى كند. اين، يكى از نمونههاى «بغض فى اللّه» است.
امام صادق عليه السلام مىفرمايد:
«طَلَبْتُ حُبَّ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فَوَجَدْتُهُ فى بُغْضِ اهْلِ الْمَعاصى» «3»
اخلاق نظامى (ج1)، ص: 41
محبّت خدا را طلبيدم، و آن را در دشمنى گناهكاران يافتم.
قرآن كريم، كسانى را معرفى كرده است كه خداوند، نظر لطف و محبّت به آنان ندارد؛ از جمله كافران، ستمگران، مفسدان، خائنان، مستكبران، متجاوزان و اسراف كنندگان. روشن است كه دشمنى با اين گروهها نيز از مصداقهاى آشكار «بغض فى اللّه» است.
|