ب- محبت اميرمؤمنان و ائمه معصومين عليهم السلام‏
يكى ديگر از جلوه‏هاى «حُبّ فى اللّه»، محبّت به حضرت على عليه السلام و ديگر معصومين عليهم السلام است. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «أَلا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيًّا فَقَدْ أَحَبَّنى‏ وَ مَنْ احَبَّنى‏ فَقَدْ رَضِىَ اللَّهَ عَنْهُ وَ مَنْ رَضِىَ عَنْهُ كافاهُ الْجَنَّةَ» «2»آگاه باشيد كه هر كس على عليه السلام را دوست بدارد، در حقيقت مرا دوست داشته، و كسى كه مرا دوست بدارد، خدا از او راضى است، و هر كس خدا از او راضى است، پاداش‏اش بهشت است.
همچنين فرمود: «الا وَ مَنْ ماتَ عَلى‏ حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ ماتَ مُؤْمِنًا مُسْتَكْمِلَ الْايمانِ» «3»آگاه باشيد كه هر كس با محبت آل محمد بميرد، در كمال ايمان مرده است.همچنين از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل است كه فرمود: «مَنْ ماتَ عَلى‏ حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ ماتَ شهيدًا» «1»هر كس با محبّت آل محمد بميرد، چون شهيد مرده است.
و امير مؤمنان عليه السلام نيز فرموده است:اگر با اين شمشيرم بينى مؤمن را بزنم تا با من دشمن شود، چنين نخواهد كرد، و اگر همه دنيا را به منافق دهم تا مرا دوست بدارد، دوست نخواهد داشت؛ زيرا قضا بر اين است و بر زبان پيامبر امّى صلّى اللّه عليه و آله جارى شده كه فرمود: «اى علىّ! نه مؤمن با تو دشمن مى‏شود و نه منافق تو را دوست مى‏دارد. «2»

ج- محبّت مؤمنان و صالحان‏
يكى ديگر از جلوه‏هاى «حبّ فى اللّه» محبّت به تمامى كسانى است كه اهل اطاعت و بندگى خدا هستند، به دليل تقرب و محبوبيتى كه در پيشگاه خداوند دارند.قرآن كريم گروهى را معرفى كرده است كه محبوب خدايند. محبّت آنان از مصاديق «حُبّ فى اللّه» است. آنان عبارتند از: 1- نيكوكاران؛ 2- توبه كنندگان؛ 3- پرهيزگاران؛ 4- صابران؛ 5- توكّل كنندگان؛ 6- پاكان؛ 7- رزمندگان.امام صادق عليه السلام در اين‏باره مى‏فرمايد: «حُبُّ اْلَابْرارِ لِلْابْرارِ ثَوابٌ لِلْابْرارِ وَ حُبُّ الْفُجَّارِ لِلْابْرارِ فَضيلَةٌ لِلْابْرارِ وَ بُغْضُ الْفُجَّارِ لِلْابْرارِ زَيْنٌ لِلْابْرارِ و بُغْضُ الْابْرارِ لِلْفُجَّارِ خِزْىٌ عَلَى الْفُجَّارِ» «3»محبّت نيكان به نيكان، پاداش نيكان است، و محبّت گناهكاران به نيكان، فضيلت نيكان‏است، و دشمنى شان با نيكان، زينت نيكان است، و دشمنى نيكان با گناهكاران، خوارى گناهكاران است.