ايمان و حبّ و بغض فى اللّه‏
فضيل بن يسار مى‏گويد:
از امام صادق (ع) پرسيدم كه آيا دوستى و دشمنى از ايمان است؟ حضرت فرمود: آياايمان چيزى جز دوستى و دشمنى است؟!» «1»نيز آن امام همام فرموده است: «مَنْ احَبَّ لِلَّهِ وَ ابْغَضَ لِلَّهِ وَ اعْطى‏ لِلَّهِ فَهُوَ مِمَّنْ كَمُلَ ايمانُهُ» «2»هر كس دوست بدارد براى خدا، و دشمن بدارد براى خدا، و عطا كند براى خدا، از كسانى است كه ايمانش كامل است.همچنين مى‏فرمايد: روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله از اصحاب خود پرسيد: «كدام يك از رشته‏هاى ايمان محكم‏تر است؟» گفتند: «خدا و رسولش بهتر مى‏دانند.» و بعضى گفتند نماز و بعضى ديگر زكات و برخى روزه و گروهى حج و عمره و بعضى جهاد را ذكر كردند. آن گاه رسول خدا (ص) فرمود: «هر كدام از آنچه شما گفتيد، داراى فضيلتى است، امّا آنچه من خواستم نيست. محكم‏ترين رشته ايمان، دوستى در راه خدا و دشمنى در راه خدا و دوستى و رابطه با دوستان خدا و تبرّى جستن از دشمنان‏خداست.» «3»رهبر كبير انقلاب اسلامى، حضرت امام خمينى قدس سره مى‏فرمايد:مگر تحقق ديانت جز اعلام محبت و وفادارى نسبت به حق و اظهار خشم و برائت نسبت به باطل است! حاشا كه خلوص عشق موحّدين جز به ظهور كامل نفرت از مشركين و منافقين ميسّر شود. «4»