3- توكل در عمل‏
در اين مرتبه، نور ايمان، سراسر وجود انسان را فرا مى‏گيرد و باور مى‏كند كه مؤثر حقيقى تنها خداست؛ چنان كه خود مى‏فرمايد: «وَ ما رَمَيْتَ اذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمى‏» «1»اى پيامبر! وقتى تير انداختى، تو نبودى كه تيرانداختى، بلكه خدا بود.چنين شخصى جز او را شايسته توكل و اتكا نمى‏داند؛ زيرا باور كرده است كه: «ما شاءَ اللَّهُ لا ما شاءَ النَّاسُ ما شاءَ اللَّهُ وَ انْ كَرِهَ النَّاسُ» «1»آنچه خدا بخواهد، همان مى‏شود، نه آنچه مردم بخواهند، و آنچه خدا بخواهد مى‏شود اگر چه مردم نخواهند.در اين صورت، انسان بر او توكل و براى او عمل مى‏كند و همه چيز را از او مى‏خواهد و مى‏داند كه غير او همه وسيله‏اند و اين بالاترين مرحله توحيد و توكل بر خداست.