4- بلند نظرى‏
دنيا با همه وسعت و ناز و نعمتش، به تعبير قرآن بسيار اندك و بى ارزش است «4» و هرگز شايستگى ندارد كه همّ و غمّ آدمى را به خويش معطوف كند و هدف نهايى و آمال‏و اعمال او گردد. به همين دليل، كريمان هيچ گاه، شخصيت و شرافت خويش را با دنيا سودا نمى‏كنند: «مَنْ كَرُمَتْ نَفْسُهُ صَغُرَتِ الدُّنيا فى‏ عَيْنِهِ» «1»هر كس به بزرگوارى رسد، دنيا در نظرش كوچك گردد.هم از اين رو، كريمان، بذل و بخشش و دستگيرى از درماندگان و مستمندان را سر لوحه زندگى خويش قرار مى‏دهند و شيرينى زندگى را در شادى ديگران مى‏جويند و لذّت معنوى را بر هر لذتى ترجيح مى‏دهند، در حالى كه انسان‏هاى بى كرامت به چيزى جز كامجويى حيوانى نمى‏انديشند: «لَذَّةُ الْكِرامِ فِى الْاطْعامِ وَ لَذَّةُ اللِّئامِ فِى الطَّعامِ» «2»بزرگواران از خوراندن و فرومايگان از خوردن لذّت مى‏برند.