4- بلند نظرى
دنيا با همه وسعت و ناز و نعمتش، به تعبير قرآن بسيار اندك و بى ارزش است «4» و هرگز شايستگى ندارد كه همّ و غمّ آدمى را به خويش معطوف كند و هدف نهايى و آمالو اعمال او گردد. به همين دليل، كريمان هيچ گاه، شخصيت و شرافت خويش را با دنيا سودا نمىكنند: «مَنْ كَرُمَتْ نَفْسُهُ صَغُرَتِ الدُّنيا فى عَيْنِهِ» «1»هر كس به بزرگوارى رسد، دنيا در نظرش كوچك گردد.هم از اين رو، كريمان، بذل و بخشش و دستگيرى از درماندگان و مستمندان را سر لوحه زندگى خويش قرار مىدهند و شيرينى زندگى را در شادى ديگران مىجويند و لذّت معنوى را بر هر لذتى ترجيح مىدهند، در حالى كه انسانهاى بى كرامت به چيزى جز كامجويى حيوانى نمىانديشند: «لَذَّةُ الْكِرامِ فِى الْاطْعامِ وَ لَذَّةُ اللِّئامِ فِى الطَّعامِ» «2»بزرگواران از خوراندن و فرومايگان از خوردن لذّت مىبرند.
|