ويژگى‏هاى كريمان‏
كرامت، چلچراغى است كه شعاع آن بر گفتار و كردار كريمان پرتوافكنده، آنان را از ديگران ممتاز مى‏سازد. برخى از ويژگى‏هاى كريمان بدين قرار است:
1- خوش رويى: انسان‏هاى كريم و بزرگوار، همواره با رويى گشاده و تبسمى بر لب و صميميت با ديگران و به ويژه با همنشينان خويش، رو به رو مى‏شوند و ترشرويى و بدخلقى را خلاف مروّت و بزرگوارى مى‏دانند؛ چنان كه امام على عليه السلام مى‏فرمايد: «يُسْتَدَلُّ عَلى‏ كَرَمِ الرَّجُلِ بِحُسْنِ بِشْرِهِ» «2»

گشاده رويى، دليل بزرگوارى مرد است.
2- خيرخواهى: انسان كريم و بزرگوار، همواره به فكر نيك‏بختى ديگران است و مى‏كوشد تا خير و خوبى در جامعه افزون و از بدى‏ها كاسته گردد. از اين رو، به همكارى و راهنمايى ديگران مى‏پردازد، حقايق را باز مى‏گويد و خيرخواه مردم است؛ چنان كه همان امام همام مى‏فرمايد: «النَّصيحَةُ مِنْ اخْلاقِ الْكِرامِ» «3»خيرخواهى، از اخلاق بزرگواران است.

3- راستگويى: انسان بزرگوار، اساس رفتار و گفتار خويش را بر راستى و درستى بنا مى‏كند و هيچ گاه كرامت خويش را با كژى و دروغ خدشه دار نمى‏سازد، بلكه همواره، صداقت و درستى خويش را در قالب بزرگوارى بروز مى‏دهد؛ چنان كه همان حضرت مى‏فرمايد: «انَّ الصَّادِقَ لَمُكَرَّمَ جَليلٌ وَ انَّ الْكاذِبَ لَمُهانٌ ذَليلٌ» «1»
راستگو، بزرگوار و والا مقام است و دروغگو، فرومايه و خوار!

4- چشم پوشى: جزء پاره‏اى از جرايم كه از نظر قانون مستوجب كيفر است، بسيارى از خطاها و اشتباه‏هاى انسان‏ها قابل عفو و چشم پوشى است. تجربه نشان داده است كه پيگيرى و سماجت در پى جويى خطاهاى جزئى افراد، در بيشتر موارد، نتيجه‏اى معكوس مى‏دهد و آنان را به لجبازى و عكس العمل شديد وامى دارد. از اين رو، انسان‏هاى بزرگوار و كريم، همواره با برخورد حكيمانه، زمينه پشيمانى خطاكاران را فراهم مى‏كنند. امام بزرگواران اميرمؤمنان عليه السلام در اين باره مى‏فرمايد: «اشْرَفُ اخْلاقِ الْكَريمِ، تَغافُلُهُ عَمَّا يَعْلَمُ» «2»بهترين ويژگى اخلاقى انسان بزرگوار بى اطلاع وانمود كردن خود از كارهاى بد ديگران است.